|
|
Awionika 6. Samolot wyposażony jest w stację radiolokacyjną do zadań bombardiersko - nawigacyjnych o zasięgu wykrywania obiektów średniej wielkości (np. most) 150¸200 km, umieszczoną w przedniej części kadłuba oraz w bombardierski celownik optyczny OBP-15 w owiewce pod kabiną załogi. Samolot nie może działać na bardzo małej wysokości, gdyż jego radar nie zapewnia automatycznego omijania przeszkód terenowych. Do kierowania działkiem pokładowym służy radiolokator obserwacji tylnej półsfery PRS-4KM Krypton oraz celownik telewizyjny TP-1. W 1997 r. pokazano publicznie po raz pierwszy bombę kierowaną telewizyjnie KAB-1500 Kr oraz opublikowano informacje o bombie KAB-1500TK. Do przenoszenia tych bomb przewidziane są Su-24M, Tu-22M3, Tu-160 oraz rozwijane wersje samolotów uderzeniowych Su-34/32FN i Su-35. O ile KAB-1500 Kr nie wymaga specjalistycznego wyposażenia (odpal i zapomnij) to KAB-1500 TK potrzebuje aparatury do odbioru transmitowanego z bomby obrazu i przekazywania komend sterujących. Na Su-24M jest to podwieszany zasobnik APK-9, natomiast brak dokładnych informacji dotyczących rozwiązania problemu sterowania uzbrojeniem tej klasy na Tu-22M3. Na samolocie zainstalowano bezwładnościowy system nawigacyjny, współpracujący z dopplerowskim radarem nawigacyjnym DISS A322 Z oraz radiolokatorem głównym. System nawigacyjno - celowniczy integruje komputer NI-50BM.
Uzupełnienie wyposażenia pilotażowo - nawigacyjnego stanowią pokładowe urządzenia bliskiej (RSBN-2S) i dalekiej (RSDN) nawigacji, dwa automatyczne radiokompasy ARK-15, dwa radiowysokościomierze RW-18, odbiornik radiosygnałów MRP-56P, urządzenia systemu przyrządowego lądowania SP-50. Urządzenia łączności to dwie radiostacje UHF R-832M i jedna HF R-846 oraz rozmównica pokładowa SPU-10. Dla zabezpieczenia korespondencji radiowej zastosowano urządzenia kodujące. W celu zapewnienia żywotności samolotu zabudowano na nim system Urał. W skład systemu wchodzi stacja wykrywająco - ostrzegawcza Sirena-3, stacje zakłóceń aktywnych (odzewowych) SPS-171 i SPS-172, generator zakłóceń szumowych AG-56 z automatycznym dostrajaniem oraz wyrzutnie flar i dipoli (zamocowane u spodu nasady usterzenia poziomego). Informację o odpalonych w kierunku samolotu pociskach rakietowych dostarcza odbiornik ostrzegający LO-82 Mak pracujący w podczerwieni. Urządzenia obronne sprzęga w całość komputer systemu obronnego CWU-10.022.
Uzbrojeniem steruje system A359 Z (nazwa producenta) w składzie:
- stacja radiolokacyjna;
- optoelektroniczny kompleks celowniczy OBP-15;
- komputer pokładowy NI-50BM;
- radiowa aparatura nadawczo - odbiorcza do sterowania bombami kierowanymi (prawdopodobnie APK-9 w zasobniku podwieszanym);
- zespół aparatury programującej dla przenoszonych pocisków rakietowych powietrze - powierzchnia.
System nawigacji i lądowania stanowią:
- urządzenia systemu przyrządowego lądowania SP-50;
- automatyczny radiokompas ARK-15 (dwa komplety);
- odbiornik znaczników radiosygnałów MRP-56P;
- radiowysokościomierz małych i dużych wysokości RW-18 (dwa komplety);
- urządzenie aktywnej odpowiedzi SOD-57M (SO-69).
Radiotechniczne systemy nawigacyjne:
- bezwładnościowy układ nawigacji;
- radiotechniczny system dalekiej nawigacji RSDN;
- radiotechniczny system bliskiej nawigacji RSBN-2S;
- radiolokacyjny dopplerowski układ nawigacyjny DISS A322 Z.
System łączności:
- radiostacje VHF R-832 lub nowsze (dwa komplety) i R-864G;
- radiostacja MF/HF US-8;
- zestaw kodujący korespondencję radiową;
- urządzenie rozpoznawcze "swój - obcy" SRZO-2 lub nowsze (np. Parol);
- rozmównica pokładowa SPU-10.
System samoobrony Urał w składzie:
- komputer sterujący pracą systemu CWU-10.022;
- stacja wykrywająco - ostrzegawcza Sirena-3;
- termiczna stacja ostrzegawcza LO-82 Mak;
- stacje zakłóceń aktywnych SPS-171 i SPS-172;
- radiolokator obserwacji tylnej półsfery do kierowania strzelaniem z GSz-23 typu PRS-4KM Krypton wspomagany celownikiem telewizyjnym TP-1;
- wyrzutnik dipoli i flar termicznych.
Urządzenia rejestrujące:
- lotniczy aparat fotograficzny AFA-15.
Uwagi:
- Autorzy przedstawili tylko te elementy wyposażenia elektronicznego, którego istnienie mogli potwierdzić w różnych publikacjach. Niektóre typy urządzeń wydają być nieco przestarzałymi (SOD-57M, SRZO-2, RSBN-2 itp.), jednakże Rosjanie raczej niechętnie podają szczegóły ewentualnych modernizacji.
|
|