|
|
Zbrojownia
B-26 Marauder
Autor: IksTab
Amerykański średni bombowiec zaliczany do klasy średnich. Warunki stawiane przez lotnictwo wojskowe stawiały przed konstruktorami niełatwe zadanie. Potrzebny był samolot osiągający dużą prędkość i zasięg, wysoki pułap operacyjny, 5 członków załogi oraz uzbrojenie (4 karabiny kal. 7,62mm i 900kg bomb). Wymogom tym sprostał koncern "Martina", którego maszyna zdawała się tak dalece spełniać pokładane w niej nadzieje, że nawet nie zwrócono uwagi, że posiadała największy ze wszystkich amerykańskich samolotów wojskowych współczynnik obciążenia skrzydła. Jednak pominięcie tak ważnej kwestii spowodowało, że w chwili wybuchu wojny w Europie złożono zamówienie na 1100 sztuk B-26. Fakt ten miał miejsce przed lotem próbnym maszyny, który nastąpił 25 listopada 1940 roku. Kłopoty zaczęły się wraz z pierwszymi dostawami (1941). Duże obciążenie skrzydła, potężne gondole silników oraz masywny kadłub dawały bardzo dużą prędkość lądowania, doprowadzając w efekcie do licznych wypadków. Jakby tego było mało do wersji B-26A dodano rezerwowe zbiorniki paliwa (komora bombowa) oraz zamiana karabinów na 12,7mm.
Pewien krok w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa startu i lądowania uczyniono w wersji B-26B. Co prawda jej masa użytkowa była o wiele większa (16800kg zamiast 13600kg), ale wzmocnieniu uległ zespół napędowy, którego silniki o mocy 1850KM, zastąpiono 2000-konnymi. Z czasem w samolotach B-26B wydłużono też skrzydła (z 19,8 do 21,64 m) oraz zastosowano klapy szczelinowe. Niestety na niewiele się to zdało. W tym samym czasie zwiększono uzbrojenie strzeleckie do 12 karabinów kal. 12,7mm co spowodowało wzrost masy do 17320kg. Obciążenie skrzydła stało się tym samym większe niż w początkowych egzemplarzach B-26. Doprowadziło to w efekcie do wielu tragicznych wypadków, które przysporzyły samolotowi niezbyt pochlebnej opinii "producenta wdów". Jednak mimo to B-26 brał udział w czerwcu 1942 w bitwie o Midway. Najczarniejszym dniem w historii Maraudera był 14 maja 1943 roku. 11 maszyn z Wysp Brytyjskich miało dokonać, w ramach 8. Floty Powietrznej, swojego pierwszego ataku na niskim pułapie. Celem było Ijmuiden w Holandii. Żaden B-26 nie powrócił z tej misji. Najbardziej użyteczny okazał się po przeniesieniu do 9. Armii Powietrznej, w której latając na wysokim pułapie wykorzystywany był do wsparcia taktycznego. Zakończył wojnę z najniższym spośród wszystkich amerykańskich lekkich bombowców współczynnikiem strat w przeliczeniu na tysiąc misji bojowych.
- Dostawca: Mitchell, USA
- Funkcja: średni bobmowiec
- Załoga: 5
- Na wyposażeniu od: 1940
- Napęd: 2 silniki Pratt & Whitney o mocy od 2000 KM każdy
- Wymiary:
- Rozpiętość skrzydeł: 19,83 m
- Długość: 17,08 m
- Wysokość: 6,05 m
- Powierzchnia nośna: 183 m2
- Waga:
- 14540 kg masa startowa
- 9704 kg pusty
- Pułap: 6100 m
- Prędkość max: 453 km/h
- Zasięg: 1760 km
|
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
