|
|
Zbrojownia
Mikojan MiG-31 Foxhound
Autor: Che1
W 1972 roku wraz z przyjęciem na uzbrojenie przez PWO (Wojska Obrony Powietrznej) samolotu MiG-25P zaczęto myśleć o nowym myśliwcu przechwytującym. Pomimo że prace nad takim samolotem prowadziło kilka biur konstrukcyjnych (m.in. OKB Jakowlewa i OKB Tupolewa) dowództwo wojsk PWO wolało pozostać przy dopracowanej konstrukcji MiG-25. W dowództwie rozważano 2 drogi rozwoju samolotu. Pierwsza z nich polegała na zwiększeniu prędkości a druga na wzroście zasięgu i czasu patrolowania. Ostatecznie zdecydowano się na drugą z nich. Postawione przed OKB zadanie przewidywało opracowanie samolotu osiągającego róbierz przechwycenia 700 km w locie z Ma=2,35, a także osiągnięcie prędkości maksymalnej 3000 km/h. Dodatkowym wymogiem względem Mig-25 była prędkość na małej wysokości równa 1500 km/h. Poza tym samolot miał zwalczać cele niskolecące, być zdolnym do półautomatycznych działań grupowych oraz przezukiwać szeroki pas przestrzeni powietrznej w czasie lotu w grupie. Wszystko to miało służyć zwalcznaniu rakiet samosterujących i ich nosicieli.
W zespole Wympieł dla nowego samolotu opracowano rakiety powietrze-powietrze dalekiego zasięgu R-33, a w koncernie Fazotron radar ZASŁON. Stworzono również aparaturę wymiany informacji oraz system obrony przed zakłóceniami. Spowodowało to konieczność dodatnia do załogi operatora uzbrojenia.
Nowemu myśliwcowi przechwytującemu nadano nazwę E-155MP lub MiG-25MP, lub program 518. Wramach tych prac przygotowano kilka projektów. Pierwszy z nich był hybrydą MiG-23 (zmienna geometria skrzydeł) i MiG-25 (kadłub). Pomimo że prace nad nim były dość zaawansowane, ostatecznie upadł. Kolejny projekt to MiG-25 z nowym skrzydłem i podwoziem. I on nie został przyjęty. Rozważano także ideę samolotu bezogonowego napędzanego silnikami Siergieja Tumanskiego. Niestety, bliższe dane o tej wersji nie zostały odtajnione ze względu na fakt, że część rozwiązań z tego samolotu zastosowano na myśliwcu piątej generacji MiG 1-42. Do ostatecznej realizacji wybrano modyfikację płatowca MiG-25 z silnikami D-30F Sowłojowa.
Dnia 16.IX.1976 roku Aleksandr Fiedotow podniósł się w powietrze na pierwszym prototypie E-155MP. Po wybudowaniu kolejnego prototypu zbudowanych w zakładzie produkcji doświadczalnej OKB MiG w Moskwie powstał 3 egzemplarz, będący pierwszym wyprodukowanym w zakładzie w Niżnim Nowogorodzie. Samolot w tej postaci trafił do produkcji seryjnej pod oznaczeniem IZDIELIJE 01. Od protypów różnił się: wzmocnionym skrzydłem, napływem w części przykadłubowej skrzydła i czterosekcyjnymi klapami noskowymi na ich przedniej krawędzi. Przeniesiono również hamulec aerodynamiczny. Od 3 serii produkcyjnej wprowadzono fotele K-36 zamiast KM-1M.
W grudniu 1981 zakończyły się próby państwowe samolotu MiG-31 uzbrojonego w rakiety R-33 (system przechwytywania MiG-31-33), został on oficjalnie przyjęty na uzbrojenie. Jako pierwszy gotowość bojową, na nowych samolotach, uzyskał na przełomie 1982/83 786. PLM POW w Prawdińsku.
Na zachód pierwsze pogłoski o nowym samolocie dotarły wraz z ucieczką do Japoni w 1976 r. Wiktora Bielenki. W 1978 poinformowano, że amerykańaski satelita rozpoznawczy zaobserwował zestrzelenie celu ćwiczebnego klasy rakiety samosterującej (na wys. 60 m, z odległości 20 km) przez rakietę wystrzeloną przez ze "zmodyfikowanego MiG-25" lecącego na wys. 6000 m. Po 3 latach Departament Obrony USA opublikował pierwszy, w zasadzie trafny, rysunek MiG-31. W 1985 po raz pierwszy sfotgrafowano MiG-31 - dokonał tego norweski F-16 nad Morzem Barentsa. W kodzie NATO otrzymał nazwę kodową FOXHOUND. Pierwszą publiczną prezentacją MiG-31 był salon lotniczy w Paryżu w czerwcu 1991.
Podstawową zmianą względem MiG-25 oprócz materiałów konstrukcyjnych był system uzbrojenia. Pozwala on na atakowanie lecących na mełej wysokości celów o niewielkiej powierzchni odbicia. Oparty jest on na radarze ZASŁON (ozn. NATO "Flash Dance"). Śledzi on automatycznie do 10 celów, a na 4 z nich naprowadzać rakiety powietrze-powietrze R-33. Stacja ZASŁON jerst pierwszą na świecie stacją radiolokacyjną ze skanowaniem fazowym. Radar ten waży około 1000 kg. Samolot, z racji charakterystyk nie jest predysponowany do prowadzenia manewrowej walki powietrznej, jest platformą dla rakiet i radaru. Dzięki swojemu wyposażeniu MiG-31 może prowadzić działania 4 typów: pod całkowitą kontrolą ziemi, półautomatycznie (tzn. z jednorazową informacją z ziemi), całkowicie automatycznie (wersje MiG-31B i MiG-31BS) oraz grupowo.
MODYFIKACJE:
MiG-31B:
W 1985 roku aresztowano za szpiegostwo, a następnie rozstrzelano Adolfa Tołkaczowa. W toku prowadzonego śledztwa okazało się iż przekazał on do USA m.in. dokumentację systemu przecwytywania MiG-31-33. Samolot MiG-31B otrzymał zmodernizowany radar ZASŁON-A z rakietami R-33S oraz system nawigacyjny umożliwiający działania w pełni automatycznie. Przy okazji wyposażono go w system do tankowania w powietrzu. Jego produkcję seryjną uruchomiono w 1990 roku.
MiG-31BS:
Są to samoloty MiG-31 zmodernizowane do standartu MiG-31B.
MiG-31M:
Podstawowa zmiana to nowa stacja radiolokacyjna ZASŁON-M o zasięgu zwiększonym do 400 km i zdona do naprowadzania rakiet na 6 z 10 śledzonych celów. Zewnętrzne różnice to długa owiewka ciągnąca się od kabiny pilota do zasobnika ze spadochronami, nowe oszklenie kabiny. Zwiększono także wewnętrny zbiornik paliwa o 2000 l. Sonda do tankowania w powietrzu została umieszczona z prawej strony.
IZDIELIJE 07:
Powstał w 2 egzemplarzach w ramach projektu "wojen gwiezdnych". Miał być nosicielem rakiet przeciwsatelitarnych Wypmieła. Podstawową różnicą jest słabszy radar i brak działka. Dodano również na końcówkach skrzydeł, duże trójkątne stateczniki.
MiG-31BM:
Samolot towrzony na zamówienie PWO. Ma on posiadać kabinę wykonaną na wzór MiG-29SMT. Radar ma być zmodernizowany. Samolot ma być zdolny do przenoszenia rakjiet R-77, R-37 i R-73.
MiG-31FE:
Jest to wersja eksportowa. Jego uzbrojenie ma być poszerzone o cały zestaw rakiet powietrze-ziemia (m.in. Ch-31MP, Ch-25MPU, Ch-59M) i bomb korygowanych (m.in. KAB-1500L/T) Aparatura laserowo-telewizyjna ma być umieszczona w podwieszanym zasobniku.
- Załoga: Pilot i operator uzbrojenia. Fotele katapultowane K-36 klasy 0-0, w starszych wersjach KM-1M.
- Rozmiary:
- długość całkowita: 22,688 m
- rozpiętość: 13,464 m
- wysokość: 6,150 m
- powierzchnia nośna: 61,6 m kw.
- Masy:
- własna: 21 820 kg
- startowa: 41 000 kg (bez zew. zbiorników paliwa)
- 46 200 kg (z zew. zbiornikami paliwa)
- Zespół napędowy:
- silniki: 2 x D-30F-6
- ciąg bez dopalania: 93,16 kN (9500 kG)
- ciąg z dopalaniem: 152,0 kN (15500 kG)
- zapas paliwa wew.: 16350 kg
- zapas paliwa zew.: 2 x 2500 l pod zewnętrznymi wysięgnikami podskrzydłowymi
- Osiągi:
- maksymalna liczba Ma: 2,83
- prędkość maksymalna: 3000 km/h (na wys. 17 500 m)
- 1500 km/h (nad ziemią)
- prędkość przelotowa: 2500 km/h (naddźwiękowa)
- Ma=0,85 (poddźwiękowa)
- pułap praktyczny: 20 600 m (z 4 rakietami R-33)
- długość lotu: 3,6 h (ze zbiornikami zew.)
- zasięg przebazowania: 3300 km
- rubież przechwycenia: 720 km (naddźwiękowa, bez zbiorników zew.)
- 1200 km (poddźwiękowa, bez zbiornikówq zew.)
- dopuszczalne g: 5,0
- długość rozbiegu: 1200 m
- długość dobiegu: 800 m
- prędkość lądowania: 280 km/h
- Wyposażenie:
- stacja radiolokacyjna: S-800 Zasłon
- zasięg max 200 km w przedniej i 90 km w tylnej półsferzedla efektywnej pow. odbicia 16 m kw.
- zasięg automatycznego śledzenia celów 120 km w przedniej i 70 km w tylnej półsferze
- zasięg dla celu o pow. dbicia 3 m kw. w przedniej półsferze 90 km
- kąt obserwacji: +/- 70 ° w azymucie, 70 ° do góry i 60 ° do dołu
- komputer cyfrowy: Argon-K
- sam wybiera najgroźniejsze z wykrytych celów, naprowadza na nie rakiety
- ciepłonamiernik: 8TP
- kąt widzenia: 60 st. w poziomie, +6/-13 st. w pionie
- system nawigacyjny
- system Tropik
- odległośc do 2000 km
- dokładność 130-1300 m
- system Marszrut
- odległość od 2-10 tyś. km
- Uzbrojenie:
- rakiety pow-pow
- 4 x R-33 (podwieszane w dwóch parach, jedna za drugą pod kadłubem samolotu)
- 2 X R-40TD (podwieszana na wew. wysięgnikach podskrzydłowych; rakieta na podczerwień)
- 4 x R-60M (zamiennie z rakietami R-40TD na wew. wysięgnich podskrzydłowych; na jednej belce dwie rakiety)
- działko GSz-23 (9JeJu) kaliber 23 mm; zapas amunicji 260 pocisków
|
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
)
)
)