Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 229 Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 231 Warning: pg_exec(): Query failed: ERROR: syntax error at end of input LINE 1: ...wiadomosci) as ilosc FROM wiadomosci WHERE id_main_parenta= ^ in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 232 Warning: pg_result() expects parameter 1 to be resource, boolean given in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 233 Czołg cięzki T-35 - Cybernetyczna Gildia Strategów
[rysunek] [rysunek]  
Logo Mapa

  [rysunek]  
Strona główna
Autorzy
O stronie
Regulamin
Pobór
Faq
Stratedzy
  
Aktualności
Akademia
Taktyka i strategia
Armie świata
Technika
Zbrojownia
Słynne postacie
Odznaczenia
Terroryzm
Galeria
Kantyna
Leksykon
Biblioteka
Forum dyskusyjne
Linki
 
     




Copyright © 1997 - 2002
Cybernetyczna Gildia Strategów.

Wszelkie prawa zastrzeżone.
All rights reserved.
Hosting: Dualcore.pl

Sponsor:
Program do pożyczek

Blog technologiczny

Zbrojownia

Czołg ciężki T-35

Autor: Paco

Historia

Czołg ciężki T-35 Zgodnie z przyjętym w 1929 roku programem rozwoju wojsk pancernych Armia Radziecka miała być wyposażona w nowe czołgi ciężkie. Miały to być pojazdy dobrze uzbrojone i opancerzone, przeznaczone do przełamywania umocnionych pozycji. Przewidywano wyposażenie w nie specjalnych brygad pancernych Odwodu Naczelnego Dowództwa. Pierwsze z projektowanych (częściowo przy współpracy inżynierów niemieckich) czołgów były gigantami o masie od kilkudziesięciu do kilkuset (!!!) ton. Żaden z nich oczywiście nie doczekał się nawet prototypu. W 1931 r. w Doświadczalnym Biurze Konstrukcyjnym (BK OKMO) O.M. Iwanowa opracowano wielowieżowy czołg ciężki sygnowany jako T-35. Współautorami projektu byli: N. W. Ceic, K.I. Bugajew oraz G. N. Moskwin. Konstrukcję wzorowano na angielskim czołgu A1E1 "Independent". Zastosoano jednak znacznie silniejsze uzbrojenie. W centralnie zamontowanej wieży głównej zamontowano 76,2 mm krótkolufową armatę PS-3 (Sjaczentowa) oraz 1 km (w oddzielnym jarzmie) i 1 km. plot. Ponadto w dwóch mniejszych wieżach ustawionych po przekątnej przed i za wieżą główną znajdowało po 1 armacie 37 mm B-3 sprzężonej z 1 km. Równolegle ustawiono dwie wieżyczki z pojedynczymi kaemami. Ponadto 1 km zamontowano w przedniej części kadłuba. Pierwszy ptototyp rozpoczął próby pod koniec 1932 r. Drugi wyruszył na poligony pół roku później. Miał zmienioną między innymi konstrukcję wieży głównej oraz armaty 45 mm zamiast 37 mm. Jego masa sięgała już około 42. Próby zakończyła w sierpniu 1933 r. decyzja przyjęcia do produkcji, z zastrzeżeniem zlikwidowania wykrytych w międzyczasie usterek.


Czołg T-35 (wz 34-37) widok z przodu

Kolejne zmiany wprowadzono w egzemplarzach pierwszej serii. Armatę PS-3 zastąpiono modelem KT-28. Zmodyfikowano kształt pancerza przedniej części kadłuba, likwidując jednocześnie umieszczony tam km. Część egzemplarzy wyposażono w parę silnych reflektorów umieszczoną nad armatą 76,2 mm. Większość czołgów wyposażono w radiostacje z anteną poręczową wokół wieży głównej. Liczbę załogi zwiększono do 11 osób. Wszystkie te zmiany spowodowały dalszy wzrost masy do przeszło 45 t. Następną modernizację przeprowadzono w serii z 1937 w której pogrubiono pancerz miejscami do 23 mm (rok później nawet do 50 mm). Ponieważ zwiększyło to masę czołgu do 52 t, zwiększono moc silnika do 580 KM.

Czołg ciężki T-35 wz. 34 - 37 - dane techniczne
Masa bojowa: 52.000 kg
Wymiary: długość 972 cm, szerokość 320 cm, wysokość 343 cm
Załoga: 11 osób
Uzbrojenie: 1 armata 76,2 mm KT-28, 2 armaty 45 mm wz. 32, 5-6 km 7,62 mm DT
Opancerzenie: kadłub - przód 30 mm, boki i tył - 20 mm, podwozie - 10 mm, wieża główna - 20 mm (w 1937 r. płyty 20 mm wymieniono na 23 mm)
Napęd: silnik gaźnikowy M-17 M. 500 (580) KM
Osiągi: prędkość maksymalna po drodze 30 km/h, pokonywane wzniesienia do 15 st., rowy 450 cm, brody 170 cm


Czołg T-35 (wz.39)

Ostatnią serię wybudowano w 1939 r. Czołgi tej wersji miały pancerz pogrubiony miejscami do 55 mm. Charakteryzowały się także stożkowym kształtem wszystkich wież. W konsekwencji masa czołgu ponownie wzrosła do 55 t.
Na podwoziu czołgu T-35 projektowano między innymi serię ciężkich dział samobieżnych. Prace nad nimi rozpoczęto w 1933 r. w Fabryce 185 w Leningradzie. Na podwoziu oznaczony jako SU-14 ustawiono w dwóch wariantach: 152 mm armatę morską B-10 oraz 203 mm haubicę B-4. W latach 1935-36 oba prototypy przeszły szereg badań, które potwierdziły przydatność takiego sprzętu wykazując jednocześnie wiele wymagających korektyt usterek. Po śmierci marsz. Tuchaczewskiego projekt wstrzymano. W 1939 na podwoziu T-35 zbudowano całkowicie opancerzone ciężkie działo samobieżne SU-14-2 ze 152 mm armatą BR2. Ważący prawie 60 t. gigant był najcięższym pojazdem pancernym zbudowanym do 1939 r. w ZSRR. Prototyp wziął udział w obronie Moskwy.

Ogółem w latach 1933-39 wybudowano 59 czołgów T-35. Nie było to wiele, niemniej był to w ogóle jedyny w Europie czołg wielowieżowy budowany w większych seriach. Do rozpoczęcia niemieckiej agresji czołgi ciężkie T-35 nie były używane bojowo. W czerwcu 1941 stanowiły wyposażenie batalionu czołgów ciężkich 67 pułku czołgów 34 dywizji pancernej. 22 czerwca kolumna batalionu została zaatakowana przez bombowce nurkujące w trakcie przegrupowania z Sambora do Sądowej Wiszni. Kiedy trzy pierwsze czołgi zostały unieruchomione bezpośrednimi trafieniami reszta kolumny próbowała je obejść poboczami. Nie przystosowane do jazdy po bezdrożach czołgi zaczęły grzęznąć. Ponieważ jednostka (ani w ogóle Armia Radziecka) nie posiadała ciągników ewakuacyjnych zdolnych do ruszenia czołgów o takiej masie praktycznie cały sprzęt trzeba było bez jednego strzału porzucić (!!). Ostatnie egzemplarze czołgów T-35 wzięły udział w kontruderzeniu pod Moskwą.


Porzucony T-35

Ocena

Czołg ciężki projektowany był według idei być może efektownej, lecz jak się okazało zupełnie nieefektywnej. Nie sprawdziła się przede wszystkim konwencja pojazdu wielowieżowego. Dowódca pozbawiony możliwości centralnego kierowania ogniem nie był w stanie koordynować działania poszczególnych stanowisk. W połowie lat 30-tych czołg był już zdecydowanie za słabo opancerzony, co w połączeniu z ogromnymi rozmiarami czyniło z niego szczególnie wdzięczny cel. Ze względu na kaliber i parametry głównego uzbrojenia czołg nie był w stanie wypełniać swojego podstawowego zadania - zwalczać silnych umocnień. Brak środków ewakuacyjnych dostosowanych do masy T- 35 tworzył ogromne problemy logistyczne. Zbyt wąski (choć i tak przekraczający wszelkie normy) czołg był bardzo trudny w kierowaniu. Przywiązanie do dróg i płaskiego terenu dodatkowo ograniczało jego możliwości bojowe.
Ten stworzony głównie do defilad czołg nie miał szans na efektywne użycie w walce. Zginął tyleż hucznie co głupio.