Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 229 Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 231 Warning: pg_exec(): Query failed: ERROR: syntax error at end of input LINE 1: ...wiadomosci) as ilosc FROM wiadomosci WHERE id_main_parenta= ^ in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 232 Warning: pg_result() expects parameter 1 to be resource, boolean given in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 233 SamochĂłd Pancerny wz. 34 - Cybernetyczna Gildia Strategów
[rysunek] [rysunek]  
Logo Mapa

  [rysunek]  
Strona główna
Autorzy
O stronie
Regulamin
Pobór
Faq
Stratedzy
  
Aktualności
Akademia
Taktyka i strategia
Armie świata
Technika
Zbrojownia
Słynne postacie
Odznaczenia
Terroryzm
Galeria
Kantyna
Leksykon
Biblioteka
Forum dyskusyjne
Linki
 
     




Copyright © 1997 - 2002
Cybernetyczna Gildia Strategów.

Wszelkie prawa zastrzeżone.
All rights reserved.
Hosting: Dualcore.pl

Sponsor:
Program do pożyczek

Blog technologiczny

Zbrojownia

Samochód Pancerny wz. 34

Autor: Paco

Historia

Samochód Pancerny wz. 34

W połowie lat 30-tych armia polska dysponowała około 50 samochodami pancernymi. Była to prawdziwa mozaika różnych typów, pochodzących po części ze zdobyczy wojennej lub powojennych zakupów oraz nielicznej produkcji własnej. Ponieważ modernizacja posiadanego sprzętu raczej nie wchodziła w rachubę zdecydowano się na zakup nowej konstrukcji. W tym celu w 1928 r. wysłano do Francji specjalną komisję gen. S. Wróblewskiego. Ponieważ przedstawione polskim ekspertom konstrukcje wzbudziły zbyt wiele zastrzeżeń zdecydowano się na zakup około 160 półgąsienicowych podwozi firmy Citroën - Kegresse B-10 (wsławione rajdem przez Saharę na przełomie 1922 i 1923 r). 90 miało być przebudowanych na samochody pancerne polskiej konstrukcji. Reszta miała otrzymać nadwozia ciężarowe.
Polski prototyp opracowano w Centralnych Warsztatach Samochodowych. Był to trzyosobowy pojazd półgąsienicowy z silnikiem z przodu oraz uzbrojeniem w obrotowej wieży. Przeróbki podwozia dokonano w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii a opancerzenie w Hucie "Baildon" w Katowicach. Ostatecznie pojazd przyjęto do produkcji pod nazwą samochód Pancerny wz. 28. Montaż i uzbrajanie odbywało się w CWS.


Samochód pancerny wz. 28

Samochód pancerny wz. 28 - dane techniczne
Masa bojowa: 2.000 kg
Wymiary: długość 350 cm, szerokość 140 cm, wysokość 210 cm
Załoga: 3 osoby
Uzbrojenie: 1 armata 37 mm Puteaux S.A. 1918 lub 1 ckm 7,92 Hotchkiss wz. 25
Opancerzenie: pancerz nitowany z płyt walcowanych 3-8 mm
Napęd: silnik gaźnikowy Citroën B-14 20 KM
Osiągi: prędkość maksymalna 25 km/h (po drodze), pokonywane wzniesienia 35 st., brody 50 cm

W trakcie produkcji w poszczególnych seriach wprowadzano drobne innowacje. Zmieniono między innymi liczbę otworów obserwacyjnych w wieży i kadłubie, konstrukcję jarzma dla broni oraz pancerną osłonę wentylacyjną na wieży. Bez powodzenia próbowano także stosować przednie koła z ogumieniem pneumatycznym.
   Podczas eksploatacji w jednostkach wojskowych samochód wz. 28 był krytykowany szczególnie za zbyt małą prędkość jazdy, której nie rekompensowała minimalnie lepsza od pojazdów kołowych sprawność w terenie. Wiele kłopotów sprawiało także półgąsienicowe podwozie (zwłaszcza szybkie zużywanie się gąsienic). W związku z tym w listopadzie 1933 r. zadecydowano o przebudowie samochodu wz. 28 na pojazd kołowy. Projekt opracowano i wykonano w WIBI. Układ gąsienicowy zastąpiono mostem typu Polski Fiat 614. Zmieniono także silnik na mocniejszy (25 KM) Polski Fiat 108-III. Zmieniono także skrzynkę przekładniową oraz zastosowano hamulce hydrauliczne i kompletną instalację elektryczną. W 1934 roku zmodernizowany pojazd oznaczono jako samochód pancerny wz. 34. Do 1937 r. przebudowano do tego standardu 90 samochodów pancernych. Wyodrębniono także trzy, nieznacznie różniące się serie wz. 34, wz. 34 - I i wz. 34 - II. Różniły się one konstrukcją tylnego mostu, silnika, skrzyni biegów oraz hamulców. Zdarzały się także zmiany w ukształtowaniu pancerza oraz liczbie okienek w przedniej ścianie. Uzbrojenie zachowano takie jak w modelu wz. 28 - jedna trzecia egzemplarzy wyposażona była w działko, reszta w ckm.

Samochód pancerny wz.34 - dane techniczne
Masa bojowa: 2.200 kg
Wymiary: długość 362 cm, wysokość 222 cm, szerokość 195 cm
Załoga: 2 osoby
Uzbrojenie: jak wz. 28
Opancerzenie: nitowane z płyt walcowanych 6-8 mm
Napęd: silnik gaźnikowy Polski Fiat 108 - III 25 km
Osiągi: prędkość maksymalna 50 km/h (po drodze), pokonywane wzniesienia 18 st., brody 30 cm


Samochód wz. 34 z przodu

W 1939 roku wystawiono 11 szwadronów samochód pancernych (po 7 samochodów) wchodzących w skład samodzielnych dywizjonów pancernych przedzielanych do poszczególnych brygad kawalerii. W pierwszych dniach kampanii samochody pancerne wz. 34 oddały spore usługi walczącym oddziałom prowadząc rozpoznanie i sporadycznie wspierając kontrataki. Jednak już po kilku dniach stany oddziałów zaczęły się w dramatycznym tempie zmniejszać. Szczególne żniwo zbierały straty marszowe. Sprzęt wyeksploatowany do granic możliwości w warunkach pokojowego szkolenia nie wytrzymywał działania w wojennych realiach braku normalnego zaplecza technicznego. Wiele samochodów zginęło też z braku paliwa bądź grzęznąc na polskich bezdrożach i brodach. Do końca kampanii dotrwały tylko samochody 91 dywizjonu pancernego Nowogródzkiej Brygady Kawalerii.

Ocena

W chwili wybuchu wojny samochód pancerny wz. 34 był konstrukcją dramatycznie przestarzałą. Zbyt słabe było opancerzenie, wrażliwe nawet na przeciwpancerną amunicję broni maszynowej. Szczególnie niebezpieczny był zupełny brak dolnego pancerza. Podłoga z desek nie stanowiła żadnej ochrony nawet przed zwykłym granatem ręcznym. Co gorsza praktycznie uniemożliwiało to pokonywanie przeszkód wodnych. Na szlakach wrześniowego odwrotu nawet płytki bród okazywał się śmiertelną pułapką. Zbyt słabe, nawet jak na pojazd rozpoznawczy było uzbrojenie. Nawet egzemplarze wyposażone w działka (1/3 ogółu) ze względu na mizerne parametry uzbrojenia miały marne szanse w konfrontacji z niemieckim sprzętem pancernym (chyba że działały z zasadzki na najbliższe odległości). Jakby tego było mało wobec braku km. w starciu z piechotą wymagały osłony reszty plutonu. Doskwierał brak radiostacji znacznie opóźniający przekazywanie wyników rozpoznania. Poważne problemy powodowała także niska sprawność terenowa. Zbyt wysoki i za wąski samochód źle radził sobie w pofałdowanym terenie (tendencje do wywracania się). W zasadzie była to konstrukcja wybitnie drogowa.

Kompletny zastój w kwestii modernizacji sprzętu pancernych oddziałów rozpoznawczych zmusił polskich pancerniaków do walki na samochodach pod każdym względem ustępujących swoim niemieckim odpowiednikom.