![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|
|
Zbrojownia Szwedzki pancernik Tapperheten Autor: Szpila 
Nazwa również była tradycyjna; poprzednio nosił ją 62 działowy okręt liniowy zbudowany przez Chapmana w Karlskronie w 1785 r.(po polsku: "Odwaga"). Interesująca jest zbieżność niektórych faktów, mianowicie tego, iż w obu wypadkach identyczne nazwy nosiły okręty takiego samego typu, tej samej serii, i zbudowane na podstawie planów tego samego konstruktora. Poza tym analogie się kończą; pancerniki typu Äran nie oddały ani jednego strzału w akcji bojowej, w przeciwieństwie do drewnianych żaglowców, które aktywnie zwalczały flotę rosyjską na Bałtyku, nie licząc innych epizodów. Najpoważniejszym wydarzeniem w historii Tapperheten było jego wejście na mieliznę Stalbádans (wg innych danych Norrbadan) w pobliżu Sandhamn dnia 28.01.1914 r. Pomimo wysiłków okręt pozostał tam przez pół roku, zachowując szczelność w większości przedziałów, co nadało mu pierwszy przydomek "Fastigheten" ("Trwałość"). Dopiero 10.07.1914 udało się okręt ściągnąć z mielizny i przeprowadzić szybki remont. Pomimo ciężkich doświadczeń kadłub pozostawał w zadziwiająco dobrym stanie. Równocześnie przeprowadzono modernizację okrętu i już 26.10.1914 mógł on znowu wejść w skład floty obrony wybrzeża, co było bardzo pożądane ze względu na toczącą się wojnę. Koszta ściągania oraz remontu były bardzo duże 1.340.808 koron (parlament musiał podjąć specjalną uchwałę), a cała sprawa znalazła swój finał przed sądem. W 1927 r. pancernik otrzymał nowe, nie tak bardzo już zaszczytne przezwisko. Po utracie kotwicy w kanale La Manche zyskał nieoficjalną nazwę "Tappaankarheten" ("Kotwicogubienie"). Okręt nie był przezbrajany przez 12 lat, zanim w momencie wybuchu II wojny światowej nie wszedł ponownie do czynnej służby. W latach 1939-40 otrzymał nowe uzbrojenie przeciwlotnicze podobnie jak Äran. W latach 1943-44 wchodził w skład Eskadry Sztokholmskiej, lecz w rok po tym wrócił do Karlskrony. Wycofano go 13.06.1947 r., a w 1952 r. sprzedano dla AB Vring, które to przedsiębiorstwo złomowało okręt Oxelösund |
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
)