Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 229 Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 231 Warning: pg_exec(): Query failed: ERROR: syntax error at end of input LINE 1: ...wiadomosci) as ilosc FROM wiadomosci WHERE id_main_parenta= ^ in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 232 Warning: pg_result() expects parameter 1 to be resource, boolean given in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 233
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
|
Zbrojownia Niemieckie okręty podwodne typu XXI Autor: Łata ![]()
Jednak typ XXI pozbawiony był wad starych okrętów. Posiadał najnowsze silniki spalinowe i elektryczne. Prędkość podwodna wynosiła 17 węzłów. Sonary alianckie były skuteczne do 12 węzłów więc wykrycie U-Boota było niemożliwe. Chrapy były pokryte "Buną" - substancją która pochłania wiązkę radaru. Wszystko to sprawiało że okręt był niewykrywalny dla przeciwnika. Łódź posiadała wysuwany radiolokator z którego mogła w zanurzeniu wykryć nieprzyjacielski samolot lub okręt. Okręt posiadał również bardzo precyzyjne szumonamierniki dzięki czemu mógł prowadzić atak bez wysuwania peryskopu. Posiadał również cztery 20 milimetrowe działka plot. których ogień mógł być kierowany radiolokatorem. Miał więc spore szansę w walce z samolotem. Kiedy ogień działek był niewystarczający mógł się całkowicie zanurzyć pod wodę w ciągu 18 sekund. Natomiast głębokość zanurzenia mogła wynieść 250-300 m. Szybkość zanurzenia awaryjnego wynosiła 9 sekund. Okręt miał budowę modułową-był podzielony na 8 sekcji które były łączone w doku. Upraszczało to transport i produkcję. Okręt posiadał również kilka udogodnień dla załogi o których mogli marzyć marynarze służący na starych okrętach np.: klimatyzacja, prysznice, umywalnie. Do końca wojny zbudowany ich 118 z 1300 zamówionych. Po wojnie kilkanaście tych okrętów zostało przejętych przez aliantów. Jeden w barwach U.S. Navy służył do lat 50-tych. Inny okręt tego typu został przejęty przez Rosjan. Po dokładnych oględzinach skonstruowali na jego podstawie nową klasę okrętów - klasę W. Natomiast U2540 który zatonął w maju 1945 r. Został wydobyty i wyremontowany przez Bundesmarine (marynarkę wojenną RFN) i wcielony do służby na początku lat 60-tych. Okręty typu XXI miały zastąpić stare okręty typu VIIC w walkach na Atlantyku. Jednak pojawiły się zbyt późno (czerwiec 1944r.) Poza tym ich obsługa była bardziej skomplikowana dlatego też spędziły większość czasu na rejsach szkoleniowych. Zaledwie kilka z nich wzięło udział w boju u brzegów Wielkiej Brytanii.
Źródło: Igor Witkowski "Supertajne bronie Hitlera część 2", wydawnictwo WIS, Warszawa 1998
|