|
|
Armie świata
Siły zbrojne Ukrainy
Autor: Sieniel
Doktryna wojenna
Doktryna wojenna Ukrainy uwzględnia deklarowane cele polityczno-wojskowe i ma charakter obronny. Do najistotniejszych zasad w niej zawartych należy zaliczyć:
- wyrzeczenie się roszczeń terytorialnych wobec innych państw i odrzucenie tego rodzaju roszczeń wobec Ukrainy, a co za tym idzie - ścisłe przestrzeganie zasad nienaruszalności istniejących granic państwowych;
- poszanowanie suwerenności państwowej i niezależności politycznej innych państw oraz uznanie ich prawa do rozwiązywania wszelkich kwestii związanych z bezpieczeństwem narodowym zgodnie z interesami tych państw, bez stwarzania jednocześnie zagrożenia dla bezpieczeństwa innych państw;
- dążenie do rozwiązywania konfliktów międzynarodowych wyłącznie środkami politycznymi, zgodnie z normami prawa międzynarodowego;
- wspieranie systemu światowego i ogólnoeuropejskiego bezpieczeństwa;
- potwierdzenie bezatomowego statusu państwa ukraińskiego;
- przestrzeganie zakazu rozpowszechniania technologii produkcji broni jądrowej, chemicznej i biologicznej;
- zakaz użycia sił zbrojnych do wykonywania zadań politycznych wewnątrz państwa;
- zakaz rozmieszczania obcych wojsk na własnym terytorium, jak i również na terytoriach innych państw bez ich zgody.
W odniesieniu do sił zbrojnych doktryna zakłada utrzymanie potencjału wojskowego na poziomie wystarczalności obronnej, a przygotowanie sił zbrojnych do obrony państwa ma być podporządkowane następującym zasadom:
- dyslokację sił zbrojnych na terytorium Ukrainy oraz ich gotowość bojową determinuje konieczność organizacji skutecznej obrony granic lądowych i morskich na wszystkich kierunkach i zagwarantowania obrony powietrzno-kosmicznej najważniejszym ośrodkom administracyjnym i przemysłowym;
- niezależnie od utrzymania wszystkich rodzajów sił zbrojnych, rodzajów wojsk i wojsk specjalnych na równomiernym poziomie, priorytetowe znaczenie nadaje się rozwojowi sił i środków rozpoznania, obrony powietrzno - kosmicznej, walki radioelektronicznej, wojsk rakietowych, lotnictwa, jednostek powietrzno-szturmowych oraz nowej generacji uzbrojenia, w tym broni precyzyjnego rażenia;
- wyposażenie sił zbrojnych w jednolite zautomatyzowane systemy dowodzenia i łączności i utworzenie na terytorium Ukrainy jednolitego systemu informacyjnego dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych i rodzajów wojsk;
- proces szkolenia operacyjno-taktycznego, mobilizacyjnego sił zbrojnych obejmuje przygotowanie do prowadzenia wszystkich rodzajów działań bojowych, przygotowanie to powinno umożliwiać dokonanie wyboru efektywnych sposobów i form prowadzenia działań wojennych, odpowiednich do zaistniałej sytuacji.
Znowelizowana doktryna wojenna w 1997r przewiduje uczestnictwo SZ Ukrainy w blokach wojskowych oraz prowadzenia regularnych kontaktów i konsultacji z organami polityczno-wojskowymi NATO.
W najbliższym czasie obecność Ukrainy jako realnego uczestnika geopolityki europejskiej, będzie warunkowana przez jej humanitarny image. Kształtowanie racjonalnej strategii humanitarnej dla współczesnej Ukrainy jest dziś zadaniem zyskującym wymiar geopolityczny.
Sytuacja wojskowa
Armia Ukraińska przechodzi przez fazę formułowania się jako suwerenne siły zbrojne demokratycznego państwa.
Procesu tego nie można rozpatrywać w oderwaniu od położenia międzynarodowego i polityki wewnętrznej władz Ukrainy. Zależność ta powoduje, iż sytuacja ukraińskich sił zbrojnych jest skomplikowana. Główne czynniki mające wpływ na jej kształtowanie to:
- reformy strukturalne;
- "ukrainizacja" armii;
- spór z Rosją o Flotę Czarnomorską.
Ukraina przy pomocy swoich sił zbrojnych w sposób pokojowy realizuje cele polityki zagranicznej, dążącej do utrwalenia niepodległości i wzmocnienia międzynarodowej pozycji państwa. Wojskowe aspekty służące tym przedsięwzięciom to:
- udział w Partnerstwie dla Pokoju
- współpraca wojskowa z USA i NATO;
- współpraca wojskowa z Polską.
Ukraina siłą rzeczy, w sferze wojskowej nadal utrzymuje związki z Rosją i WNP, choć konsekwentnie stara się je minimalizować. W listopadzie 1995 r. Graczow i Szmarow zawarli porozumienie dotyczące konsultacji Sztabów Generalnych i wspólnych ćwiczeń sił pokojowych. 12.04.1996r Ukraina wyraziła zgodę na porozumienie o wspólnej OPL w ramach WNP.
Siły zbrojne
Zwierzchnikiem sił zbrojnych jest prezydent, który odpowiada za całokształt przedsięwzięć związanych z obronnością państwa, w tym za gotowość bojową SZ.
Do jego konstytucyjnych obowiązków należy:
- przedstawianie do zatwierdzenia Radzie Najwyższej projekty doktryny wojennej, koncepcję rozwoju SZ i państwowego rozwoju techniki wojskowej, a także propozycje w sprawach struktury SZ oraz wysokość wydatków budżetowych na obronę i finansowanie programów rozwoju uzbrojenia;
- proponowanie Radzie Najwyższej kandydatów na stanowiska ministra obrony;
- koordynowanie działalności organów państwowych w dziedzinie obronności;
- prowadzenie rokowań i podpisywanie międzynarodowych umów o współpracy wojskowej;
- zatwierdzanie planów mobilizacyjnych oraz strategicznych planów ewentualnego użycia SZ;
- ogłaszanie: powszechnej i częściowej mobilizacji; stanu wojennego w przypadku agresji zbrojnej; stanu wojennego w wydzielonych rejonach poza tym wprowadza w życie i odwołuje akty prawne dotyczące czasu wojny; wyznacza na stanowiska i odwołuje wyższych dowódców oraz mianuje żołnierzy w korpusie generałów.
Bezpośrednie kierownictwo nad siłami zbrojnymi sprawuje Ministerstwo Obrony, które odpowiada za ich rozwój i przygotowanie do wykonywania przewidywanych zadań.
Zakres działalności ministerstwa obejmuje:
- ocenę sytuacji wojskowo-politycznej i określenie stopnia zagrożenia wojennego;
- przygotowanie danych i wniosków pomocniczych przy formułowaniu przez Radę Najwyższą decyzji politycznych w dziedzinie obronności;
- uczestniczy w pracach nad projektem doktryny wojennej i budżetem wojskowym;
- ustalanie stanów liczbowych sił zbrojnych i wojsk oraz nadzorowanie programów przygotowania i wykorzystania kadry;
- kierowanie procesem szkolenia bojowego wojsk;
- sprawowanie kontroli nad przygotowaniem obywateli do służby wojskowej;
- planowanie i organizowanie szkolenia rezerwistów, powoływanie obywateli do służby wojskowej, przenoszenie żołnierzy do rezerwy a także prowadzenie mobilizacji i demobilizacji.
Organizacja sił zbrojnych
Podstawami prawnymi do utworzenia i funkcjonowania SZ były przyjęte przez Radę Najwyższą Ukrainy doktryna wojenna i ustawa "O strukturze, liczebności, uzbrojeniu i zabezpieczeniu materiałowo-technicznym sił zbrojnych".
Obecnie trwa proces poszukiwania i budowania optymalnych struktur sił zbrojnych sił zbrojnych Ukrainy, w tym dostosowywanie ich możliwości ekonomicznych państwa.
W SZ Ukrainy procesy restrukturyzacyjne nie nabrały odpowiedniej dynamiki przeobrażeń. Od dłuższego czasu trwa proces poszukiwania i budowania optymalnych struktur SZ Ukrainy. Opracowany "Program reformowania i rozwoju SZ" na najbliższe 15 lat przewiduje likwidację okręgów wojskowych i zastąpienie ich pięcioma - siedmioma dowództwami operacyjno-terytorialnymi (DOT).
Dowództwom zostaną podporządkowane jednostki sił lądowych, zorganizowane w dywizje i brygady oraz jednostki Gwardii Narodowej, wojsk MSW i Wojsk Ochrony Pogranicza. Objęte będą one wspólnymi systemami dowodzenia i łączności, zabezpieczenia logistycznego oraz dokumentacji bojowej i mobilizacyjnej.
Dowództwa operacyjno-terytorialne mają być podporządkowane dowódcy sił lądowych.
Prawdopodobnie w dalszym ciągu będzie redukowany stan liczebny sił zbrojnych. który docelowo 1999r osiągnie stan ok. 250 000 żołnierzy.
Ważną rolę w nowej strukturze SZ mają odgrywać siły szybkiego reagowania. Są one przewidywane do użycia w obronie granicy państwowej, w początkowym okresie wojny w celu przeciwdziałania agresji z zaskoczenia. Przewiduje się tworzenie sił szybkiego reagowania (SSR) w wariancie rozbudowanym. liczącym 60.000-70.000 żołnierzy lub wariancie umiarkowanym, bardziej realistycznym do sytuacji ekonomicznej państwa, który zakłada rozbudowę tych sił do stanu 30.000-40.000 żołnierzy.
W składzie SSR obok związków taktycznych wojsk powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych, ważne znaczenie odgrywać będzie brygada wojsk specjalnego przeznaczenia (BSpP).
Ma to być ZT o wysokim stopniu gotowości i dużych możliwościach prowadzenia samodzielnych działań bojowych. Zapewnić to ma m.in. przewidywany w strukturze brygady, pułk śmigłowców (w składzie 40 Mi-24; 60 - Mi-8 i 20 Mi-6).
W jednym wylocie pułk będzie w stanie dokonać przerzutu jednego z batalionów brygady i zapewnić mu wsparcie w walce.
Siły lądowe
Tworzone są z jednostek podlegających dowództwom Przykarpackiego i Odeskiego Okręgu Wojskowego oraz bezpośrednio podporządkowanych dowódcy Sił Lądowych.
W składzie Sił Lądowych znajduje się siedem korpusów armijnych o strukturze dywizyjno-brygadowej. Siły lądowe są najliczniejszym komponentem SZ Ukrainy, stan ich wynosi ok. 190 000 żołnierzy.
Siły powietrzne (SP) i Obrony Powietrznej (OP).
Aktualnie w składzie SP i OP Ukrainy wchodzi lotnictwo dalekiego zasięgu, lotnictwo frontowe, lotnictwo WOP i lotnictwo SM, zorganizowane w korpusy, dywizje i pułki.
Ogólnie Ukraina posiada:
- 85 samolotów Lotnictwa Bombowego Dalekiego Zasięgu,
- 507 samolotów lotnictwa myśliwskiego,
- 382 samolotów lotnictwa myśliwsko- bombowego i lotnictwa szturmowego,
- 65 samolotów lotnictwa rozpoznawczego.
Siły Powietrzne i Obrony Powietrznej funkcjonują nadal autonomicznie. Dotychczas nie podjęto żadnych przedsięwzięć integrujących Siły Powietrzne i Obrony Powietrznej (SP i OP), poza wyznaczeniem na dowódcę gen. płk Łopatina.
Podstawą prawną o łączeniu SP i OP stanowi dekret prezydenta Ukrainy z 29.04.1995r o połączeniu sił lotniczych i obrony powietrznej w jeden rodzaj Sił Zbrojnych - Siły Obrony Powietrznej.
Ogółem ponad 1000 samolotów bojowych czwartej generacji, co stanowi najwyższy potencjał bojowy SP znajdujący się w państwach sąsiadujących z RP.
Lotnictwo wojsk lądowych zorganizowane jest w brygadę lotnictwa wojsk lądowych i występuje w strukturach organizacyjnych korpusów armijnych.
Ukraina dysponuje znaczącym stanem lotnictwa wojsk lądowych: ok. 250 śmigłowców uderzeniowych i 245 śmigłowcami transportowymi.
Stan liczebny SP i OP wynosi 125.000 żołnierzy.
Siły OP Ukrainy zorganizowane są w trzy korpusy OP:
W skład korpusów wchodzą jednostki wojsk rakietowych (w tym brygady rakiet plo przyjęte z okręgów i korpusów wojsk lądowych) i radiotechnicznych, bez lotnictwa myśliwskiego, które w całości znajdują się w SP.
Ukraina realizując postanowienia zawartego w 1994r ukraińsko-amerykańsko-rosyjskiego porozumienia o likwidacji znajdującej się na jej terytorium broni jądrowej, przekazała dotychczas stronie rosyjskiej wszystkie rakiety SS-24 (46) oraz 80 ze 130 głowic do rakiet SS-19. Ponadto zniszczono 4 ze 130 silosów do wystrzeliwania rakiet SS-19.
Siły Morskie
Znajdują się na etapie organizacji. Proces ten będzie prawdopodobnie przebiegał do momentu całkowitego rozdzielenia majątku Floty Czarnomorskiej.
Obecnie w skład SM Ukrainy wchodzi:
- brygada okrętów zabezpieczenia,
- brygada piechoty morskiej
- plm i plsz.
Na wyposażeniu SM znajduje się: 10 okrętów (w tym1 desantowy), 160 samolotów bojowych i 200 transporterów opancerzonych.
Stan liczebny SM wynosi 18000 żołnierzy, w tym ok. 16000 żołnierzy w jednostkach brzegowych. Proces ten będzie prawdopodobnie przebiegał do momentu całkowitego rozdzielenia majątku Floty Czarnomorskiej i ok. 200 transporterów opancerzonych.
|
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif)
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
