![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|
|
Aktualno¶ci Traktat NATO Autor: ZAQ Gadov Desert FoX 
TRAKTAT PÓ£NOCNOATLANTYCKI Waszyngton, 4 kwietnia 1949 r. Strony niniejszego Traktatu potwierdzaj± sw± wiarê w cele i zasady Karty Narodów Zjednoczonych i swe pragnienie wspó³¿ycia w pokoju ze wszystkimi narodami i wszystkimi rz±dami. S± one zdecydowane ochraniaæ wolno¶æ, wspólne dziedzictwo i cywilizacjê swych narodów, oparte na zasadach demokracji, wolno¶ci jednostki i praworz±dno¶ci. D±¿± one do umacniania stabilizacji i dobrobytu na obszarze pó³nocnoatlantyckim. S± one zdecydowane po³±czyæ swe wysi³ki w celu zbiorowej obrony oraz zachowania pokoju i bezpieczeñstwa. Dlatego wyra¿aj± one zgodê na niniejszy Traktat Pó³nocnoatlantycki. ARTYKU£ 1 Zgodnie z tym, co o¶wiadczono w Karcie Narodów Zjednoczonych, Strony zobowi±zuj± siê za³atwiaæ wszelkie spory miêdzynarodowe, w które mog³yby zostaæ uwik³ane, za pomoc± ¶rodków pokojowych w taki sposób, aby pokój miêdzynarodowy, bezpieczeñstwo i sprawiedliwo¶æ nie zosta³y nara¿one na niebezpieczeñstwo, jak równie¿ powstrzymywaæ siê w swych stosunkach miêdzynarodowych od u¿ycia lub gro¼by u¿ycia si³y w jakikolwiek sposób niezgodny z celami Narodów Zjednoczonych. ARTYKU£ 2 Strony bêd± przyczynia³y siê do dalszego rozwoju pokojowych i przyjaznych stosunków miêdzynarodowych przez wzmacnianie swych wolnych instytucji, przez spowodowanie lepszego zrozumienia zasad, na których te instytucje s± oparte oraz przez pobudzanie warunków stabilizacji i dobrobytu. Bêd± one d±¿y³y do usuwania nieporozumieñ w swej miêdzynarodowej polityce gospodarczej i bêd± popiera³y wspó³pracê gospodarcz± pomiêdzy którymikolwiek z nich lub wszystkimi. ARTYKU£ 3 Dla skuteczniejszego osi±gniêcia celów niniejszego Traktatu Strony, ka¿da z osobna i wszystkie razem, przez sta³± i skuteczn± samopomoc i pomoc wzajemn± bêd± utrzymywa³y i rozwija³y swoj± indywidualn± i zbiorow± zdolno¶æ do odparcia zbrojnej napa¶ci. ARTYKU£ 4 Strony bêd± siê konsultowa³y, ilekroæ zdaniem którejkolwiek z nich zagro¿ona bêdzie integralno¶æ terytorialna, niezale¿no¶æ polityczna lub bezpieczeñstwo którejkolwiek ze Stron. ARTYKU£ 5 Strony zgadzaj± siê, ¿e zbrojna napa¶æ na jedn± lub kilka z nich w Europie lub Ameryce Pó³nocnej bêdzie uwa¿ana za napa¶æ przeciwko nim wszystkim; wskutek tego zgadzaj± siê one na to, ¿e je¿eli taka zbrojna napa¶æ nast±pi, ka¿da z nich, w wykonaniu prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego przez artyku³ 51 Karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy Stronie lub Stronom tak napadniêtym, podejmuj±c natychmiast indywidualnie i w porozumieniu z innymi Stronami tak± akcjê, jak± uzna za konieczn±, nie wy³±czaj±c u¿ycia si³y zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeñstwa obszaru pó³nocnoatlantyckiego. O ka¿dej takiej zbrojnej napa¶ci i o wszystkich ¶rodkach zastosowanych w jej wyniku zostanie bezzw³ocznie powiadomiona Rada Bezpieczeñstwa. ¦rodki takie zostan± zaniechane, gdy tylko Rada Bezpieczeñstwa podejmie dzia³ania konieczne do przywrócenia i utrzymania miêdzynarodowego pokoju i bezpieczeñstwa. ARTYKU£ 6*1 W rozumieniu Artyku³u 5, za napa¶æ zbrojn±, wymierzon± przeciwko jednej lub kilku Stronom, uwa¿a siê napa¶æ zbrojn±: - na terytorium którejkolwiek ze Stron w Europie lub Ameryce Pó³nocnej, na algierskie departamenty Francji*2, na terytorium Turcji lub na wyspy pod jurysdykcj± którejkolwiek ze Stron na obszarze pó³nocnoatlantyckim na pó³noc od Zwrotnika Raka; *1 W wersji poprawionej zgodnie z artyku³em 2 Protoko³u do Traktatu Pó³nocnoatlantyckiego o przyst±pieniu Grecji i Turcji. *2 16 stycznia 1963 r. Rada stwierdzi³a, ¿e w odniesieniu do by³ych algierskich departamentów Francji stosowne klauzule niniejszego Traktatu sta³y siê niewa¿ne z dniem 3 lipca 1962 r. - na si³y zbrojne, okrêty lub samoloty którejkolwiek ze Stron znajduj±ce siê na tych terytoriach lub nad nimi, albo na jakimkolwiek innym obszarze w Europie, na którym w dniu wej¶cia w ¿ycie Traktatu stacjonowa³y wojska okupacyjne którejkolwiek ze Stron, lub te¿ na Morzu ¦ródziemnym, czy na obszarze pó³nocnoatlantyckim na pó³noc od Zwrotnika Raka. ARTYKU£ 7 Niniejszy Traktat nie narusza i nie bêdzie rozumiany jako w jakikolwiek sposób naruszaj±cy przewidziane w Karcie prawa i obowi±zki Stron bêd±cych cz³onkami Narodów Zjednoczonych, ani te¿ nie narusza szczególnej odpowiedzialno¶ci Rady Bezpieczeñstwa za utrzymanie pokoju i bezpieczeñstwa miêdzynarodowego. ARTYKU£ 8 Ka¿da Strona o¶wiadcza, ¿e ¿adne z wi±¿±cych j± obecnie zobowi±zañ miêdzynarodowych z któr±kolwiek ze Stron lub z jakimkolwiek pañstwem trzecim nie jest w sprzeczno¶ci z postanowieniami niniejszego Traktatu oraz zobowi±zuje siê do niezaci±gania ¿adnych zobowi±zañ miêdzynarodowych sprzecznych z niniejszym Traktatem. ARTYKU£ 9 Strony niniejszym ustanawiaj± Radê, w której ka¿da z nich bêdzie reprezentowana, w celu rozpatrywania spraw dotycz±cych realizacji niniejszego Traktatu. Rada bêdzie zorganizowana w taki sposób, ¿eby mog³a zbieraæ siê szybko w ka¿dym czasie. Rada utworzy takie organy pomocnicze, jakie oka¿± siê konieczne; w szczególno¶ci utworzy ona natychmiast komitet obrony, którego zadaniem bêdzie zalecanie ¶rodków potrzebnych do wykonania postanowieñ artyku³ów 3 i 5. ARTYKU£ 10 Strony mog±, za jednomy¶ln± zgod±, zaprosiæ do przyst±pienia do niniejszego Traktatu ka¿de inne pañstwo europejskie bêd±ce w stanie popieraæ zasady niniejszego Traktatu i przyczyniaæ siê do bezpieczeñstwa obszaru pó³nocnoatlantyckiego. Ka¿de pañstwo w ten sposób zaproszone mo¿e staæ siê Stron± Traktatu, sk³adaj±c Rz±dowi Stanów Zjednoczonych Ameryki dokument przyst±pienia. Rz±d Stanów Zjednoczonych Ameryki powiadomi ka¿d± ze Stron o z³o¿eniu ka¿dego takiego dokumentu przyst±pienia. ARTYKU£ 11 Niniejszy Trakat bêdzie ratyfikowany, a jego postanowienia zostan± wprowadzone przez Strony w ¿ycie zgodnie z ich procedurami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacyjne bêd± mo¿liwie jak najrychlej z³o¿one Rz±dowi Stanów Zjednoczonych Ameryki, który o ka¿dym z³o¿eniu bêdzie powiadamia³ wszystkich pozosta³ych sygnatariuszy. W stosunkach pomiêdzy pañstwami, które go ratyfikowa³y, Traktat wejdzie w ¿ycie, gdy tylko zostan± z³o¿one ratyfikacje wiêkszo¶ci sygnatariuszy, w³±czaj±c w to ratyfikacje Belgii, Francji, Holandii, Kanady, Luksemburga, Stanów Zjednoczonych i Zjednoczonego Królestwa, a w stosunku do innych pañstw z chwil± z³o¿enia ich ratyfikacji. *3 *3 Traktat wszed³ w ¿ycie 24 sierpnia 1949 r., po z³o¿eniu dokumentów ratyfikacyjnych przez wszystkich sygnatariuszy. ARTYKU£ 12 Po up³ywie dziesiêcioletniego okresu obowi±zywania Traktatu lub kiedykolwiek po up³ywie tego okresu Strony, na ¿±danie którejkolwiek z nich, porozumiej± siê z sob± w celu dokonania przegl±du Traktatu, uwzglêdniaj±c czynniki, które w tym czasie bêd± mog³y mieæ wp³yw na pokój i bezpieczeñstwo na obszarze pó³nocnoatlantyckim, w tym rozwój zarówno powszechnych, jak i regionalnych porozumieñ, zawartych zgodnie z Kart± Narodów Zjednoczonych, a maj±cych na celu zachowanie pokoju i bezpieczeñstwa miêdzynarodowego. ARTYKU£ 13 Po dwudziestoletnim okresie obowi±zywania Traktatu ka¿da ze Stron mo¿e zeñ wyst±piæ po up³ywie roku od zawiadomienia o swym wypowiedzeniu z³o¿onym Rz±dowi Stanów Zjednoczonych Ameryki, który powiadomi Rz±dy innych Stron o z³o¿eniu ka¿dego zawiadomienia o wypowiedzeniu. ARTYKU£ 14 Niniejszy Traktat, którego teksty angielski i francuski posiadaj± jednakow± moc, bêdzie z³o¿ony w archiwach Rz±du Stanów Zjednoczonych Ameryki. Jego nale¿ycie uwierzytelnione odpisy zostan± przez ten rz±d przekazane rz±dom innych sygnatariuszy. |
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
