![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|
|
Aktualności Kocioł kosowski Autor: Poison_1 
Serbowi uważają Kosowo za kolebkę ich państwowości. Właśnie tam powstało pierwsze państwo serbskie, rządzone przez dynastię Nemamjiciów, tam powstały klasztory prawosławne, stanowiące dla Serbów miejsca swięte. W 1389 r. na Kosowskim Polu rozegrała się bitwa, która zadecydowała o dostaniu się Serbii pod panowanie tureckie. Albańczycy zaczęli napływać do Kosowa razem z Turkami, a wówczas Serbowie rozpoczęli wędrówki na północ. Wkrótce Serbowie Stali się w Kosowie mniejszością, jednak jako ziemia historycznie serbska należało ono do Serbii. Na tym terenie stosunki serbsko - albańskie nigdy nie były dobre. Zaraz po zakończeniu II wojny światowej do Kosowa zaczęły przedzierać się albańskie bojówki, trwało to do 1955 r. Pierwszy konflikt wybuchł już w 1968 r. Od tego czasu Albańczycy zaczęli walczyć o większą autonomię. W 1974 r. marszałek Tito przyznał Kosowu status okręgu autonomicznego i na krótko sytuacja uspokoiła się. Niestety już w roku 1980, po śmierci Tity ponownie wybuchły w Kosowie antysrrbskie demonstracje. Poważny konflikt zaczął się w 1989 r. , gdy ówczesny prezydent Serbii Slobodan Miloszević, znacznie ograniczył autonomię Kosowa. Sytuacja w prowincji zaostrza się. W 1990 r. Albańczycy przep- rowadzają wybory do podziemnego parlamentu. Nieoficjalnym prezydentem Albańczyków zostaje, zwole- nnik pokojowego rozwiązania konfliktu, poeta Ibrachim Rugova. W 1996 r. Albańczykom przyznano prawo do używania ich języka w szkołach i urzędach. Jednak pomimo podpisania porozumienia, w praktyce nie weszło ono w życie. Od tego momentu sytuacja w Kosowie wygląda już bardzo źle i co gorsza stale się pogarsza. Niemal każdego dnia dochodzi do morderstw na tle etnicznym. Wojna domowa wybucha w marcu ubiegłego roku. Miejscem zapalnym okazuje się Drenica - region położony w północnej części Kosowa a uważany za bastion Wyzwoleńczej Armii Kosowa. Organizacji, która powstała w 1992 r. nigdy nie ukrywającej swoich separatystycznych poglądów. W Drenicy doszło od akcji serbskich oddziałów przeciwka WAK. Zostało zabitych kilku Albańczyków a wywołane tym manifestacje, krwawo stłumione przez Serbów pochłonęły 80 ofiar śmiertelnych, w tym Kobiety i dzieci. Po tych wydarzeniach Drenica została odcięta od świata na dwa miesiące. W Kosowie zaczęło dochodzić do regularnych walk. Albańczycy wciąż domagali się szerokiej autonomii, później nawet niepodległości. Mediacją między zwaśnionymi stronami zajęli się amerykański ambasador w Macedonii Christopher Hill i bałkański wysłannik USA Richard Holdbrooke. Jednak w Kosowie dalej dochodziło do starć, co więcej Serbowie przerzucali tam nowe jednostki . W konsekwencji walki przeniosły się z Drenicy do innych części Kosowa, głównie Kosowskiej Mitrovicy, Vuczitaru, Podujeva, Obilicia. W obliczu tych wydarzeń Świat nie mógł stać bezczynnie. W październiku NATO po raz pierwszy zagroziło Jugosławii interwencją, jeśli nie pójdzie na ustępstwa. W efekcie rozpoczęły się serbsko - albańskie negocjacje. Niestety bez jakichkolwiek rezultatów. Tymczasem w grudniu Serbowie dopuścili się kolejnej zbrodnii; w Raczaku zamordowali 45 albańskich cywilów. W skutek nasilających się nacisków zagranicznych 6 II 1999 r. rozpoczęły się rokowania w Rambouillrt pomiędzy Serbami a Albańczykami. Ustalono iż przez trzy lata Kosowo będzie miało szeroką autonomię a po tym czasie porozumienie zostanie renegocjowane (możliwe też by było przeprowadzenie referendum). Porozumienie podpisali tylko Albańczycy. Pomimo ponawianych gróźb NATO Serbowie pozostali nie ugięci. 24 marca na Jugosławie spadły pierwsze bomby. |
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
