![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Akademia 4 Dywizja Pancerna - III Rzesza Autor: Wojti 
Podczas kampanii polskiej 4 Dpanc była jedną z pierwszych jednostek, które przekroczyły granicę. Została ona jednak zatrzymana i poniosła ciężkie straty w znanej bitwie pod Mokrą. Sprawczynią takiego "lania" była Wołyńska BK dobrze rozstawiona i zamaskowana w lesie. Podczas walk wyszła na jaw słabość niemieckich czołgów Pz I i Pz II, co zemściło się później w ZSRR. Mimo strat jednostka podążała dalej, pod Warszawę, gdzie dotarła 8 września. Wraz z dołączonym do dywizji pułkiem SS "Leibstandarte Adolf Hitler" próbowała zdobyć miasto z marszu. Bezskutecznie. Znów niemieckie wozy pancerne okazały się łatwymi celami. Wobec takiego obrotu sprawy OKW zdecydowało pozostawić pod stolicą Polski tylko niewielkie ubezpieczenia, a 4 Dpanc skierować nad Bzurę, gdzie pojawiła się szansa okrążenia dużych sił przeciwnika. W tych walkach jednostka poradziła sobie znakomicie zatrzymując, a następnie niszcząc wiele polskich oddziałów. Po bitwie nad Bzurą została wycofana na uzupełnienie strat w rejon Niederrhein nad Renem. Do inwazji na Belgię, Holandię i Luksemburg 4 Dpanc przystąpiła w składzie XVI Kpanc(gen. Kleist) z 6 A(gen. Reichenau). Po błyskawicznym uderzeniu przez Liege i Charleroi dotarła pod Bethune biorąc udział w niszczeniu okrążonych wojsk brytyjskich. Słynny "rozkaz powstrzymujący" Hitlera zastał ją w odległości zaledwie 30 km od Dunkierki. Na początku czerwca, wraz z całym XVI Kpanc wzięła udział w ataku na Francję przebywając w ciągu zaledwie kilkunastu dni odległość od Peronne do Grenoble, gdzie zatrzymała się ze względu na zawieszenie broni.
Po kilku miesiącach służby okupacyjnej w Francji pod koniec listopada przeniesiono jednostkę na macierzysty poligon w Wuerzburgu, gdzie przeszła reorganizację i częściowe przezbrojenie: Po tych przetasowaniach(zmienił się również dowódca) 4 Dpanc skierowano do Prus Wschodnich, a następnie pod Brześć nad Bugiem do XXIV Kpanc(gen. Geyr von Schweppenburg). 22 czerwca 1941 dywizja ruszyła do ataku na ZSRR. Zaskoczenie przeciwnika było tak wielkie, iż pierwszego dnia oddziały korpusu dotarły do Kobrynia, 65 km od linii demarkacyjnej. Następnie dywizja wzięła udział w rozgromieniu sił radzieckich w kotle pod Mińskiem(ok. 300 000 jeńców po stronie rosyjskiej!) oraz w walkach o Homel i kocioł kijowski. 30 września ruszyła, wraz z całą GA "Środek" do bitwy o Moskwę. Walcząc w niezwykle trudnych warunkach czołówki dywizji(w tym GO "Eberbach") dotarły pod Mceńsk i Tułę tworząc południowe ramię kleszczy mających oskrzydlić stolicę ZSRR. Do Tuły prowadziła jednak tylko jedna szosa i natychmiast utworzył się na niej gigantyczny korek, będący doskonałym celem dla radzieckiego lotnictwa. Błoto, zimno oraz krzepnący radziecki opór sprawiał, iż kolejne natarcia nie przynosiły rezultatu. W związku z tym oddziały niemiecki otrzymały rozkaz przejścia do obrony pod Moskwą 5 XII. Następnego dnia rusza wielka radziecka kontrofensywa. Dywizja, biorąc udział w ciężkich walkach odwrotowych(przeciętny stan czołgów dywizji pancernej pod Moskwą wynosił wtedy 25) wycofała się w rejon Orła, gdzie roztopy zatrzymały dalsze postępy Rosjan. Z powodu ciężkich strat zlikwidowano I Bat/35 p. cz.; dywizja posiadała od tej pory do stycznia 1943 tylko jeden batalion czołgów. Cały rok 1942 to dla 4 Dpanc walki pozycyjne pod Orłem. Odpieranie natarć pancernych, łatanie wyłomów, czasem lokalny kontratak. Mimo niewielkich stanów osobowych i zużycia sprzętu jednostka wzięła udział w północnym uderzeniu pod Kurskiem, a po radzieckim przeciwuderzeniu pod Orłem wycofała się na linię Desny. Po kolejnych rosyjskich atakach udało się wreszcie utworzyć linię frontu pod Bobrujskiem, gdzie dywizja stacjonowała zimą 1943/44. Wobec akcji dezinformacyjnej radzieckiego wywiadu mającej na celu zmylenie Niemców, co do miejsca następnego ataku. Udało się to i 4 Dpanc(jak zresztą prawie wszystkie jednostki szybkie GA "Środek" przewieziono pod Kowel, gdzie OKW spodziewało się natarcia radzieckiego. Miało to tragiczne w skutkach dla Niemców następstwa: operację "Bagration" i jej wielki sukces. Wtedy to sytuacja strategiczna Niemców na froncie wschodnim zaczęła się stawać beznadziejna. Mimo to, niemieckiemu XXXIX Kpanc(gen. Decker) - w jego składzie walczy też 4 Dpanc udaje się 30 VII w bitwie pancernej pod Wołominem odepchnąć radziecki III Kpanc i zadać mu dotkliwe straty. Wobec gwałtownego pogorszenia się sytuacji na Litwie i w Kurlandii jednostka zostaje przeniesiona do 3 Apanc. Jest już jednak za późno na wszelki działania: 16 i 18 A zostają odcięte w Kurlandii, a GA "Północ" zostaje rozbita na kilka części. Również 4 Dpanc zostaje rozcięta. Niektóre oddziały pozostają na Łotwie, gdzie wegetują bezczynnie do końca wojny, reszta natomiast zostaje zniszczona w Prusach Wschodnich w kwietniu - maju 1945. Dowódcy:
Gen.Maj. Georg-Hans Reinhardt 11.10.38 - 2.04.40 Skład:1939
4.Schützen-Brigade Służba:
|
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
4 Dywizję Pancerną sformowano w Wuerzburgu 10 listopada 1935. Była pierwszą z "drugiej serii" niemieckich jednostek szybkich. Przedwojenne lata upłynęły jej na ciągłych ćwiczeniach i manewrach. Nie wzięła ona udziału w zajęciu Czechosłowacji, lecz stacjonowała nad granicą polską, a w sierpniu 1939 została włączona do XVI Kpanc z 10 A(gen. Reichenau).