Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 229 Warning: pg_result(): Unable to jump to row 0 on PostgreSQL result index 5 in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 231 Warning: pg_exec(): Query failed: ERROR: syntax error at end of input LINE 1: ...wiadomosci) as ilosc FROM wiadomosci WHERE id_main_parenta= ^ in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 232 Warning: pg_result() expects parameter 1 to be resource, boolean given in /usr/home/lapti/domains/strategie.com.pl/public_html/keywords/keywords.php on line 233
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
|
Akademia Gettysburg- dzień po dniu Autor: Adam Borowicz ![]()
[Dzień 1]
[Dzień 2]
[Dzień 3]
[Podsumowanie]
[Ordre de Bataille]
Bitwy dzień pierwszyśroda, 1 lipca 1863 1 lipca bitwa rozpoczęła się starciem konfederackich oddziałów z korpusu A. P. Hilla z siłami jankeskiego I korpusu (gen. Reynolds) wzmocnionego kilkoma brygadami kawalerii (dywizja gen. Buforda) na zachód od Gettysburga. Pierwsze strzały padły ok. 8.00 - to dwie brygady z konfederackiej dywizji Hetha (brygady Archera i Davisa) rozpoczęły natarcie od zachodu na wzgórze i farmę Mc Phersona. Tak zaczęło się pierwsze starcie w bitwie pod Gettysburgiem. Spieszeni kawalerzyści z dywizji Buforda nie byliby w stanie długo powstrzymywać naporu dywizji Hetha, gdyby nie nadciągnięcie posiłków z I korpusu Reynoldsa - była to dywizja gen Wadswortha złożona z brygad generałów Cutlera i Mereditha ("Żelazna Brygada"). Brygada Cutlera skutecznie powstrzymała brygadę Davisa, natomiast brygada Archera po przekroczeniu strumienia Willoughby opływającego od zachodu Wzgórze Mc Phersona została kontratakiem brygady Mereditha doszczętnie rozbita (gen Archer dostał się do Jankeskiej niewoli). W czasie walki Jankesi ponieśli jednak ciężką stratę - trafiony konfederacką kulą zginął generał Reynolds prowadzący brygadę Merditha do kontrataku. Tymczasem jednak na północ od brygady Archera brygada Davisa zmusiła brygadę Cutler do odwrotu, lecz i tu skuteczny kontratak Jankesów w końcu odrzucił wykrwawionych południowców. W efekcie po ponad 2 godzinach walki dywizja Hetha nie posunęła się ani o metr w stronę Gettysburga. Wkrótce na pole bitwy zaczęły nadciągać kolejne oddziały obu stron. Ze strony Jankesów pojawiły się siły XI korpusu gen. Howarda, który po śmierci Reynoldsa objął dowodzenie nad całością sił Unii pod Gettysburgiem. Natychmiast wysłał gońców, którzy mieli przynaglić dowódców innych pobliskich korpusów - XII (gen. Slocum) i III (gen. Sickles) do szybkiego marszu w kierunku Gettysburga.
Tymczasem na prawym skrzydle I korpusu rozpoczęło się kolejne starcie. To dywizja Rhodesa z konfederackiego korpusu Ewella nadciągnęła na pole bitwy od północy, zajęła Dębowe Wzgórze i zaczęła się ok. 13.00 posuwać dalej na południe, wzdłuż Grzbietu Seminaryjnego. Nad jankeskim I korpusem zawisło niebezpeczeństwo odcięcia od reszty sił. Połączone siły I i XI korpusu zdołały jednak odeprzeć i ten atak, po części dlatego, że dywizja Rhodesa zaatakowała na zbyt szerokim froncie i w sposób nieskoordynowany - poszczególne brygady wchodziły do akcji samodzielnie i z ciężkimi stratami były odpierane. Szczególne zmasakrowana została atakująca w centrum brygada Iversona - salwa jankeskiej brygady Baxtera (2 dywizja I korpusu) dosłownie skosiła szeregi konfederatów. Była to pierwsza, ale nie ostatnia w tej bitwie masakra atakujących. Mimo swego niepowodzenia, atak Rhodesa ułatwił zadanie Hethowi, który po raz drugi spróbował przełamać linię federalną na Wzgórzach i w Farmie Mc Phersona (godz 14.00). Tym razem główna rola w ataku przypadła brygadzie Pettigrewa. Decydujące znaczenie miał atak 24 pułku z Karoliny Południowej pod dowództwem płk Burgwyna, który kosztem ogromnych strat (82 % stanu liczebnego, sam Burgwyn zginął pod koniec ataku) przerwał linię Unii i zmusił Jankesów do ucieczki. Najdłużej opierał się Karolińczykom 26 pułk z Michigan (płk Morrow, dostał się do niewoli), którego straty w ludziach wyniosły 80%. Linia Wzgórz McPhersona kosztem 2700 zabitych i rannych została po 5 godzinach walk zajęta przez konfederatów. O godz. 14.30 wysunięta pozycja wojsk Unii na zachód od Gettysburga przestała istnieć. Kosztem znacznych strat, pod ogniem południowców, I korpus wycofał się na Grzbiet Seminaryjny, na południe od linii kolejowej. Jego prawe skrzydło osłaniał nadal XI korpus, którego jedna dywizja (von Steinwehra) umacniała kolejną, trzecią już linię oporu - Wzgórze Cmentarne. Tymczasem konfederaci ściągali na pole bitwy kolejne dywizje. Dywizję Hetha wzmocniła dywizja Pendera, a nadal nieskuteczne ataki Rhodesa (właściwie kontynuowała je już tylko jedna brygada - Dolesa) miał wesprzeć nadchodzący od północnego wschodu ze swym oddziałami Early. Pierwszy ruszył korpus A.P. Hilla, nacierając na jankesów z zachodu. Dywizja Pendera runęła na Grzbiet Seminaryjny, którego bronił wyczerpany I korpus. Skrzydłowe jej brygady (Scalesa na północy i Lane na południu) zostały rychło powstrzymane przez federalnych. Ciężar natarcia spoczął na środkowej brygadzie Perrina. Ta z furią przełamała linię Unii, zdobywając seminarium luterańskie (od którego wziął nazwę grzbiet) zmuszając I korpus do kolejnego w tym dniu, chaotycznego odwrotu. O 16.00 rozpoczął natarcie z północy korpus Ewella, głównie siłami dywizji Early'ego. Atakujący konfederaci rozbili będącą na prawym skrzydle Unii dywizję Barlowa (jej dowódca został ciężko ranny) i zmusili resztę XI korpusu do panicznego odwrotu przez Gettysburg na południe, w stronę Wzgórza Cmentarnego - kilka pułków jankeskich zostało doszczętnie rozbitych (głównie te którym nakazano osłaniać odwrót głównych sił). Razem z XI korpusem wycofywała się dywizja Robinsona z I korpusu - przekraczając wykop kolejowy biegnący wzdłuż drogi Cashtown - Gettysburg Jankesi zostali zmasakrowani przez artylerię południowców. Z 2500 żołnierzy Robinsona na Wzgórze Cmentarne dotarło 900. O 16.25 na Wzgórzu Cmentarnym górującym nad Gettysburgiem, skąd gen. Howard usiłował kierować akcją wojsk Unii pojawił się wysłany przez głównodowodzącego Jankesów, gen. Meade'a, gen Hancock. Miał on rozkaz przejąć dowództwo nad siłami I, XI i III korpusu walczącymi już pod Gettysburgiem. Po sporze z Howardem, generał zadowolił się dowództwem na lewym skrzydle,,podczas gdy na prawym nadal dowodził dowódca XI korpusu.
O 17.45 Jankesi jako pierwsi obsadzili Wzgórze Culpa. Wkrótce nadciągnął XII korpus gen. Slocuma (przejął on od Howarda i Hancocka dowodznie) i III korpus gen. Sicklesa. Szansa zajęcia Wzgórz Cmentarnego i Culpa została przez konfederatów bezpowrotnie zaprzepaszczona. Jankesi szybko umacniali zajęte pozycje, czyniąc ich ew. zdobycie niezwykle trudnym zadaniem. Tymczasem dowódcy konfederaccy usiłowali ustalić plany na następny dzień. Dowódca I korpusu, gen. Longstreet, sugerował rezygnację z ataków na silnie umocnioną pozycję Unii i zajęcie przez wojska konfederackie pozycji na południe i południowy wschód od pozycji Unii - a więc między Armią Potomaku a Waszyngtonem. W ten sposób to jankesi byliby zmuszeni atakować, a konfederaci mogliby przyjąć korzystną dla siebie pozycję. Niestety, Lee odrzucił te sugestię - był zdecydowany kontunuować bitwę pod Gettysburgiem aż do zwycięskiego końca... |