![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|
|
Akademia Przygotowanie Armii Czerwonej w dniu 22 VI 1941 Autor: Wojti 
W publikacjach historycznych najczęściej szeroko opisuje się przygotowania Niemców do agresji na ZSRR, a Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej poświęca się niewiele miejsca. Na jej stan wpływały zasadniczo trzy czynniki: zdanie Stalina, wojna w Hiszpanii i radziecka doktryna wojenna. Czynnik pierwszy zadecydował o przebiegu operacji "Barbarossa" w jej pierwszych miesiącach już na kilka lat przed wojną. Paniczny strach dyktatora przed spiskiem mającym na celu obalenie jego i Partii spowodował, iż w 1937 rozkazał "wymianę kadry oficerskiej". W latach 1937-38 zginęło od 40 do 85 tysięcy oficerów zostało zamordowanych, uwięzionych, bądź, w najlepszym razie zwolnionych z wojska. Przytoczę tu kilka przykładów: z 5 marszałków zginęło 3, z 15 dowódców armii uratowało się tylko 2, a z 85 dowódców korpusów ocalało 28. Ofiarami czystek byli najczęściej postępowi, wybitni oficerowie, którzy skończyli zachodnie uczelnie wojskowe. Ich miejsce zajmowali ludzie bez doświadczenia, dowodzący wcześniej pułkiem czy dywizją. Doskonałym przykładem może być generał M. Kirponos, dowódca Frontu Południowo-Zachodniego. Podczas wojny w Finlandii dowodził 70. DP i wykazał się wyjątkową nieudolnością. Szczęśliwym trafem jego oddziały pierwsze wkroczyły do Wyborga i temu zawdzięczał szybki awans. Stalin rozdawał również stanowiska swoim starym towarzyszom z czasów wojny domowej np. całkowicie nie rozumiejącemu nowych trendów w wojskowości marszałkowi Siemionowi Budionnemu. Drugi czynnik był niejako związany z trzecim, ponieważ wojna w Hiszpanii miała spory wpływ na radzieckie przygotowania do wojny. Przed tym konfliktem Armia Czerwona jako jedyna na świecie posiadała samodzielne i armie pancerne, które miały stanowić główną siłę uderzeniową ZSRR w ataku na "zgniły Zachód". Stalin wysłał do Hiszpanii jedną brygadę pancerną w celu sprawdzenia radzieckiej taktyki użycia czołgów. Człowiekiem, który przysyłał co pewien czas raporty o działaniach czołgów w tej wojnie był generał D. Pawłow. Hiszpania była miejscem wyjątkowo niewygodnym do prowadzenia wojny pancernej. Pawłow w swoich sprawozdaniach pisał, że czołgi nie nadają się do przełamania na skalę strategiczną, co wywołało straszny efekt. Samodzielne korpusy pancerne rozwiązano, rozdzielając je po jednej brygadzie do każdego korpusu piechoty. Tak więc w dniu 22 VI Armia Czerwona była podwójnie nieprzygotowana do wojny. Trzeci czynnik, czyli doktryna wojenna jest bardzo trudny do zinterpretowania. Stalin chciał zanieść światu sztandar rewolucji, budując potężne okręty i samoloty szturmowe, jednocześnie wiedząc, że z taką kadrą oficerską nie ma większych szans. Musiał wiec poczekać kilka lat zanim młodzi absolwenci szkół oficerskich nabiorą trochę doświadczenia, więc rozkazał zbudować na wzór francuski potężną linię umocnień. Miała ona później stać się podstawą do ataku na zachód. Straszliwym w swej dobitności pokazem takiej niezdecydowanej doktryny, a co za tym idzie, strategii była wojna zimowa. Wielkie jednostki radzieckie, całkowicie nieprzygotowane do walki w warunkach zimowych, maszerujące wzdłuż niewielu w tym rejonie dróg były świetnym celem dla doskonale wyszkolonych i przygotowanych oddziałów fińskich. Dopiero po czterech miesiącach niezwykle zażartych walk i ściągnięciu olbrzymich sił Rosjanom udało się zmusić Finów do podpisania niekorzystnego traktatu pokojowego. W tej wojnie wojska fińskie straciły 24923 zabitych i około 35 tysięcy rannych, a Rosjanie...126 tys. zabitych, 246 tys. rannych, 800 samolotów i ok. 2300 czołgów. Po tej wojnie nastąpiło rozprężenie w wojsku wzmocnione paktem Ribbentrop-Mołotow. Stalin zlekceważył meldunki swoich szpiegów(szczególnie Richarda Sorgego, pracującego w Japonii niemieckiego komunisty), a nawet szokujące ostrzeżenie ambasadora Niemiec Friedricha von Schulenburga. Przez granicę radziecko-niemiecką jeszcze o 2.00 22 VI przetoczyły się pociągi ze zbożem dla Rzeszy. Dlatego wojska radzieckie zgrupowane w zachodniej części kraju były ustawione zupełnie pokojowo. Na przykład baterie artylerii przeciwlotniczej z Mińska ćwiczyły na poligonach w odległości 430 km od miasta. Większość oficerów była na letnich urlopach, a samoloty ustawione w nienagannym szyku na nie zamaskowanych lotniskach tylko czekały na zniszczenie. Łącznie w zachodniej części kraju rozlokowanych było 149 dywizji, czyli około 2,9 mln żołnierzy w pięciu okręgach wojskowych:
Czerwona Flota Powietrzna posiadała w zachodnich okręgach około 3000 samolotów, z czego 1500 nowoczesnych, 40% z nich w gotowości bojowej. To by było na tyle o Armii Czerwonej 22 VI 1941 |
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
