![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
||||||||||||||||||||||||||
|
Akademia 27 Dywizja Pancerna - III Rzesza Autor: Wojti 
Gdy Rosjanie okrążają 6 Armię dywizja pozostaje na swoich pozycjach, wobec ciągłego zagrożenia od wschodu ze strony radz. Frontu Woroneskiego(gen. Golikow). Kiedy jednak związki szybkie tego frontu docierają aż do Millerowa, Hitler nakazuje ściągnąć wszystkie siły aby odbić to ważne lotnisko i zatrzymać radziecką ofensywę będącą śmiertelnym zagrożeniem dla znajdującej się na Kaukazie GA "A". 27 Dpanc zostaje pospiesznie przewieziona pod Millerowo i włączona do XXIV Kpanc. Dzięki zręcznej taktyce i sporemu szczęściu udaje się tej niemiecko - rumuńsko - włoskiej zbieraninie odbić bazy zaopatrzeniowe i powstrzymać zwycięski dotychczas marsz Rosjan na Rostów. Jednak kiedy nadszedł styczeń, Niemcy musieli wycofać się z lotnisk, skazując tym samym 6 Armię ostatecznie na śmierć. Dywizja wycofuje się na zachód, aby wesprzeć znajdującą się nad górnym Donem 2 A węgierską(gen. Jany). Węgrzy jednak nie wytrzymują jednak radzieckich natarć i po kilku dniach XXIV Kpanc zostaje sam na wysuniętych pozycjach. Nic dziwnego, że 17 stycznia zostaje on okrążony. Po kilku szaleńczych atakach 27 DPanc wydostaje się z kotła i dociera do własnych linii pod Wałujkami, jednak ma ona siłę wzmocnionego batalionu. Zostaje ona więc rozwiązana 15 lutego 1943, a resztki jej oddziałów zostają włączone w skład 7 Dpanc i odbudowywanej 24 Dpanc. Dowódcy:
Oberst Helmut Michalik 10.01.42 - 11.30.42 Skład:1942
Panzergrenadier-Regiment 140 Służba:
|
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
27 Dywizję Pancerną sformowano najpóźniej z całej Panzerwaffe, bo 1 października 1942. Powstała w Woroneżu z elementów tak zwanej Grupy Bojowej Michalik(140 pgren/22Dpanc). Była ona jednostką improwizowaną, nie wyposażoną tak, jak pozostałe dywizje pancerne. Jej pułk pancerny liczył zaledwie 30 czołgów, poza tym miała tylko jeden pułk grenadierów. Mimo tego, pozostała jedną z najskuteczniej walczących jednostek niemieckich w bitwie stalingradzkiej. Cały październik i listopad upłynęły jednostce na odpieraniu wraz z 2 A(gen. Von Salmuth) uporczywych radzieckich ataków na Woroneż i środkowy Don.