![[rysunek]](/grafika_main/rog1.gif) |
|
![[rysunek]](/grafika_main/rog2.gif) |
 |
 |
 |
|
|
Zbrojownia Wóz patrolowo - szturmowy Hiena II Autor: Rafał Suchłabowicz 
Misja Iracka wymusiła poważne zmiany w uzbrojeniu rodzimych sił zbrojnych. Przykładem systemów stworzonych na bazie jej doświadczeń jest wóz patrolowy Hiena. Jest to pojazd oparty na lekkiej ciężarówce terenowej Star 944. Zmiany w konstrukcji wozu były nieznaczne i dotyczyły głównie instalacji uzbrojenia (WKM-B), lekkiego opancerzenia, odsuwanej plandeki i ławek dla desantu. Zmiany te nie wydają się jednak optymalne dla zadań patrolowych, ponieważ Hiena w stosunku do swych rozmiarów jest niezwykle słabo uzbrojona i wyposażona. Kierunek zmian jest jednak właściwy, gdyż pojazdy tego typu mogą być niezwykle użyteczne w zadaniach patrolowych, w siłach specjalnych (głębokie rajdy samochodowe) czy formacji obrony terytorialnej. Użyteczność Hien w misjach stabilizacyjnych, humanitarnych i przeciwpartyzanckich na terenie pustynnych czy stepowym jest ogromna. Wozy te są przy tym niezwykle tanie w porównaniu ze zwykłymi transporterami opancerzonymi. Czas zatem rozważyć zmodernizowanie wozu do wariantu Hiena 2.
W przypadku tak dużego pojazdu zagrożenia te są niezwykle istotne, bowiem wyeliminowanie kierowcy doprowadzi do narażenia życia przewożonych żołnierzy. Zastąpienie rannego czy martwego kierowcy w trakcie jazdy, pod ostrzałem jest bowiem niezwykle trudne, jeśli w ogóle wykonalne. W związku z tym Hiena 2 powinna mieć nową, w pełni opancerzoną kabinę, umożliwiającą załodze przetrwanie eksplozji po najechaniu na minę przeciwpancerną. Pancerz kabiny powinien być zarazem odporny na odłamki granatów ręcznych i wystrzeliwanych oraz ostrzał broni kalibru do 7,62 x 51/54R, a z dodatkowymi blachami pancernymi również na ostrzał ciężkich karabinów maszynowych kalibru 12,7 - 14,5 mm. Kabina powinna być przy tym nieco niższa i lepiej wyprofilowana, by umożliwiać rykoszetowanie pocisków i obniżyć bryłę całego pojazdu. W jej części rufowej powinien znajdować się luk ewakuacyjny umożliwiający wyciągnięcie rannego kierowcy / pasażera i zastąpienie go członkiem desantu, bez narażania się na ostrzał prowadzony od czoła. Szyba przednia powinna być zastąpiona dwuelementową szybą pancerną z możliwością jej wymontowania. Dzięki temu, po usunięciu szyby pasażera można byłoby zamontować w tym miejscu karabin maszynowy PK / UKM-2000 bądź granatnik automatyczny GA-40 z osłoną pancerną. Tuż za kabiną, na obu bokach powinny znajdować się zapasowe koła.
Hiena 2 z zamkniętymi drzwiami pancernymi i ciężkim ppk w tylnym stanowisku strzeleckim Należałoby umieścić je w kieszeniach pancernych wzdłuż burt kadłuba. Stary posiadają obecnie koła zapasowe umieszczane w poprzek tuż za przedziałem kierowcy. W przypadku Hieny takie rozmieszczenie uniemożliwiłoby jednak komunikację pomiędzy kabiną a platformą desantu. Koła i kieszenie pancerne umieszczone wzdłuż burt stanowiłyby zaś znakomitą osłonę dla przedniego strzelca. Jego stanowisko powinno być umieszczone w prętowym szkielecie nadwozia. Szkielet ten powinien się składać z 2 podstawowych prętów nośnych umocowanych do kabiny z przodu i rufy skrzyni desantowej oraz prętów pośrednich, łączących dwa powyższe. Strzelec przedni powinien mieć do dyspozycji sprzężone ze sobą: wkm kal. 12,7 - 14,5 mm oraz 40 mm granatnik automatyczny GA-40. Umieszczenie w stanowisku obu broni jednocześnie byłoby niezwykle uniwersalne. Umożliwiłoby zarówno skuteczne zwalczanie pojazdów nie- i lekko opancerzonych oraz siły żywej. Możliwe byłoby także zastąpienie tych systemów pojedynczym działkiem kalibru 23 mm. W obu przypadkach broń powinna posiadać osłonę pancerną chroniącą przed przednim ostrzałem, a także umożliwiać rażenie celów powietrznych. Ławki w przedziale desantowym wydają się całkowicie zbędne. Nie ułatwiają wcale skutecznego wykorzystania broni, przy czym podwyższają sylwetkę żołnierza, wystawiając go na ostrzał. Znacznie lepszym rozwiązaniem wydaje się zaopatrzenie wozu w ... worki z piaskiem. Umożliwiają one w miarę wygodne siedzenie (siedzenie na drewnianych ławkach podczas wielogodzinnych/ kilkudniowych misji to już tortura), a także oparcie broni. Mogą też służyć jako prowizoryczne łóżko (długotrwałe misje specjalne) czy wreszcie jako dodatkowa ochrona przed odłamkami i ogniem strzeleckim wroga. Z ławek można zachować jedynie oparcia, przeznaczone dla żołnierzy prowadzących ogień na boki. Powinny być jednak umieszczone nieco bliżej burty, by żołnierz mógł oprzeć na niej broń (lub na specjalnych, naburtowych uchwytach).
Hiena 2 w barwach pustynnych z działem bezodrzutowym w tylnym stanowisku strzeleckim Drugie stanowisko strzeleckie powinno zostać zamontowane w szkielecie prętowym nieco wyżej od pierwszego, by ułatwić prowadzenie ognia dookólnego. Wiązało by się to rzecz jasna z ograniczeniem zakresu ogniowego stanowiska pierwszego do ok. 270°. Tylne stanowisko byłoby przeznaczone głównie dla broni ciężkiej- działa bezodrzutowego lub wyrzutni przeciwpancernych pocisków rakietowych. Ze względu na znaczne wyeksponowanie, stanowisko powinno być dobrze osłonięte z boków i tyłu, tak przez lekki pancerz jak i wyposażenie dodatkowe- plecaki, kanistry z wodą itp. Na burtach w tyle skrzyni powinny się również znajdować uchwyty dla rowerów czy motocykli wojskowych (Cagiwa, Kawasaki, Rokon). Desant zaś powinien posiadać możliwość opuszczania / wejścia na skrzynię zarówno rufą jak i bokami. Wskazane byłoby zatem umieszczenie drabinek- stopni umożliwiających wejście na pokład nawet skrajnie wycieńczonym lub rannym żołnierzom, a także uchylnych drzwiczek w przedniej części burt.
Wszystkie te zmiany w konstrukcji powodują, ze należy ponownie rozpatrzyć które podwozie- 266M, 944 czy 1466 powinno być podstawą do stworzenia Hieny 2. Wydaje się, że ze względów taktycznych lepiej spisywałoby się podwozie w układzie 6x6. Mniejszy byłby bowiem nacisk na podłoże, co ma niebagatelne znaczenie na pustyni, stepie czy terenie podmokłym. Należy uwzględnić przy tym cały ładunek Hieny, a zatem kilku (6-10) żołnierzy, uzbrojenie stałe i dodatkowe (granatniki, pociski przeciwlotnicze GROM), zapas amunicji, wody, żywności, paliwa oraz inne wyposażenie (np. motocykl). W przypadku uszkodzenia jednej z osi istniałaby również możliwość jej zastąpienia, co w przypadku pojazdu dwuosiowego jest niewykonalne.
Dzięki głębokiej modernizacji Hieny w ciągu stosunkowo krótkiego czasu można wprowadzić do uzbrojenia wóz o bardzo szerokich możliwościach. Pod wieloma względami przewyższałby on znacznie większość pojazdów używanych w siłach specjalnych, w tym HMMWV i 6 kołowe, projektowane dziś Huzary (na bazie Land Rovera) Hiena mogłaby liczyć na znaczne zamówienia eksportowe, zwłaszcza dla armii działających w warunkach pustynnych. Klientom zagranicznym można byłoby zaproponować również dostosowanie innych nośników (MAN, Scania, Tatra itp.) do standardu Hiena-2. |
![[rysunek]](/grafika_main/strategie.gif){kind=small}
)
)