Taktyka i strategia wojenna

Dowodzenie, nadzór i ³±czno¶æ

Autor: Zaq

Dowodzenie polem bitwy, nadzór nad nim i ³±czno¶æ (C3 - Command, Control and Communications), staj± siê coraz wa¿niejsze w miarê, jak wzrastaj± : z³o¿ono¶æ, obszar geograficzny, szybko¶æ reakcji i mo¿liwo¶æ wojsk l±dowych. Miar± wagi przyk³adanej do C3 jest to, ¿e w dobie sk±pych ¶rodków finansowych na obronê, ¿adne armie zachodnie nie pozwalaj± sobie na redukcje wydatków w tej dziedzinie. Zamiast tego utrzymuj± osi±gniêty poziom, a w niektórych wypadkach nawet go podnosz±. Jako przyk³ad : w¶ród licznych systemów C3, zakupionych obecnie przez armie Stanów Zjednoczonych, znajduj± siê : system kontroli manewrów (MCS - Maneuvre Control System), czyli zautomatyzowany system dowodzenia i kontroli; ruchomy sprzêt ³±czno¶ci (MSE - the Mobile Subscriber System) do ³±czno¶ci taktycznej i SINCGARS-V, nowa rodzina polowej sieci radiowej. Fundusze na zakupy tylko tych 3 systemów w latach bud¿etowych 1985-88 (w³±cznie wynios³y 3.288 milionów dolarów po cenach z roku bud¿etowego 1986.

Dowodzenie staje siê coraz bardziej skomplikowane i czasoch³onne, a wszystkie armie odkrywaj±, ze przestarza³e metody organizacji, obsady i dzia³ania sztabów nie odpowiadaj± potrzebom dnia dzisiejszego. W rezultacie wprowadz± systemy automatycznego przetwarzania danych (ADP -automated data processing) komputery do pomocy w przetwarzaniu informacji i danych wywiadowczych oraz we wprowadzaniu danych, na których mo¿na bazowaæ podczas podejmowania decyzji. W systemach bardziej zaawansowanych technicznie, komputery s± sprzê¿one z sieci± ³±czno¶ci taktycznej, co umo¿liwia im wzajemna aktualizacje i tam, gdzie im wolno, odczytywanie banków informacji. Szczególnych zastosowaniem tych systemów jest artyleria, gdzie zautomatyzowane systemy sta³y siê niezbêdne do koordynacji, kontroli i uzupe³nienia informacji artyleryjskich.

Trzeci element C3, telekomunikacja, stawia inne wymogi ni¿ dwa pozosta³e dzia³ania. Mo¿e najwiêksz± ostatnio zmian± w podej¶ciu do ³±czno¶ci jest fakt, ¿e nowe elementy wyposa¿enia, jakie wprowadzano kiedy¶ zazwyczaj czê¶ciami, s± obecnie rozmieszczane jako kompleksowe systemy, jak np. Ptarmigan i RITA. Daje to korzy¶ci w postaci ni¿szej ceny jednostkowej dziêki zakupowi w wiêkszych ilo¶ciach, a tak¿e zapewnienia wy¿szego stopnia wspó³operatywno¶ci miedzy podsystemami, ni¿ to mia³o miejsce w przesz³o¶ci. Jednak to oznacza tak¿e, ze rozwijanie systemów do gotowo¶ci bojowej trwa d³u¿ej i ze s± one bardziej podatne na problemy techniczne, przez co staja siê dro¿sze.

C3 Rosyjskie

Wszystkie rosyjskie polowe kwatery g³ówne s± zorganizowane w podobny sposób, a ró¿ni± siê tylko wielko¶ci±. Kontrola jest przeprowadzana przez ³añcuch punktów dowodzenia. Dowódca jest w przednim punkcie dowodzenia, jakie¶ 5 km od linii styku wojsk, kontroluj±c oddzia³y pierwszego rzutu w walce. G³ówny punkt dowodzenia jest usytuowany na g³ównej osi oko³o 5-15 km od linii walki i znajduje siê pod komend± starszego oficera sztabowego. Zapasowy punkt dowodzenia mie¶ci siê w podobnej odleg³o¶ci od linii boju, ale dostatecznie daleko od punktu g³ównego, aby przetrwaæ ¶redniej si³y atak nuklearny, i z wystarczaj±c± za³og±, aby przej±æ i zapewniæ ci±g³o¶æ kontroli. G³ówny i zapasowy punkt dowodzenia zamieniaj± siê miejscami mniej wiêcej 3 razy w okresie doby. Wreszcie jest punkt kontrolny s³u¿b ty³owych, nastêpne 5-15 km do ty³u za g³ównym punktem dowodzenia, odpowiedzialny za kontrolê logistyki.

Rosyjskie kwatery g³ówne taktyczne przemieszczaj± siê bardzo czêsto, stwarzaj±c przez to nie tylko problem nie tylko problem dla nieprzyjacielskich ¶rodków pods³uchu, lecz równie¿ powa¿ne wyzwanie dla w³asnych wojsk. Na wy¿szych szczeblach (dywizji i na ty³ach) wiêcej zaufania pok³ada siê w systemach mikrofalowych (radioprzeka¿niki) i cywilnej ³±czno¶ci miêdzymiastowej, ale mo¿e siê okazaæ, ¿e ogólnie rzecz bior±c, s± one mniej skomplikowane, ni¿ ich zachodnie odpowiedniki, a przez to prawdopodobnie pewniejsze i trwalsze.

Wiêkszo¶æ wojskowego sprzêtu elektronicznego w Rosji wci±¿ jest oparta na lampach elektronowych, technologia ta wprawdzie prymitywna lecz wytrzyma³a mechanicznie a tak¿e odporna na ¶rodowisko wibracji elektromagnetycznych. Tego typu elektronika jest jednak ciê¿sza i bardziej zawodna, ni¿ nowoczesny sprzêt zachodni. Dalszym czynnikiem jest struktura dowodzenia armia rosyjsk± oparta na kontroli odgórnej, co oznacza , ¿e na dole jest dozwolona tylko ograniczona elastyczno¶æ i inicjatywa. Redukuje to ilo¶æ sieci radiowych i w ¶lad za tym, liczbê dokonywanych po³±czeñ. Systemy ³±czno¶ci s± odbiciem tego sposobu walki, choæ równie¿ bierze siê pod uwagê zdolno¶æ nieprzyjaciela do zak³ócania i pods³uchiwania transmisji elektronicznych. Poza tym armia rosyjska ci±gle jeszcze popiera u¿ywanie sygnalizacji rêcznej i ¶wietlnej. Technika prawdziwie pierwotna, ale dzia³a !!

C3 Amerykañskie

Armia Stanów Zjednoczonych stosuje obecnie taktyczne systemy radiowe, bazowane na tradycyjnych sieciach radiowych pracuj±cych w pasmach wysokich i bardzo wysokich czêstotliwo¶ci (HF i VHF), z niektórymi wyspecjalizowanymi u¿ytkownikami (np. ziemia - powietrze) pos³uguj±cymi siê czêstotliwo¶ciami jeszcze wy¿szymi. W u¿ytku s± dwa g³ówne systemy: AN/VRC-12, przewo¿ona na pojazdach i przeno¶na AN/PRC -77. W toku do¶wiadczeñ jest bardzo wa¿ny program dla jednokana³owego podsystemu radia nadziemnego i napowietrznego bardzo wysokiej czêstotliwo¶ci (SINCGARS-V - Single Channel Ground and Airborne Radio Subsystem - VHF), który dostarczy³ nowej generacji urz±dzeñ. S± one lekkie i pewne, oparte na najnowocze¶niejszych technikach mikroprocesorowych. S± one zdolne nie tylko do ca³kowicie zabezpieczonych transmisji fonicznych, lecz równie¿ do przetwarzania danych, co jest stale rosn±cym zapotrzebowaniem dzisiejszego pola bitwy. Jednak najbardziej interesuj±cym aspektem jest to, ze zmiany czêstotliwo¶ci bêd± wykorzystywane do uzyskania wy¿szego stopnia zabezpieczenia przed przeciwzag³uszaniem ECCM (electronic counter-counter-measures), co oznacza, ze urz±dzenie nadaje na jednej czêstotliwo¶ci tylko przez mikrosekundê.

Jak inne armie, tak i amerykañska wk³ada wiele wysi³ku w rozwój systemu kontroli manewrów MCS (Maneuver Control System), aby wyposa¿yæ dowódcê polowego i jego sztab w automatyczn± pomoc w kontrolowaniu pola bitwy. System bêdzie znany jako Sigma i prawdopodobnie bêdzie bardzo skomplikowany. Obecnie w s³u¿bie mikrokomputer, zwany taktycznym komputerem koñcowym TCT (Tactical Computer Terminal) i urz±dzenie raczej wiêkszej mocy TCS (Tactical Computer System). Szczególny system, obecnie w opracowaniu, wprowadzi³by ca³a mapê pola bitwy do bazy danych, która doda³aby obraz nie tylko podobny do map papierowych, lecz pokaza³by równie¿ trójwymiarowe odwzorowanie ka¿dego punktu na mapie w dowolnym kierunku.