Słynne postacie

Iwan Koniew (1897-1973)

Autor: Welen

Iwan Koniew (1897-1973)- pochodził z ubogiej chłopskiej rodziny, w przekonaniu której kariera wojskowa należała do najświetniejszych. Nic więc dziwnego, że w 1916 roku wstąpił do wojska jako ochotnik. Już w 1917 roku awansował na stopień podoficera artylerii i rozpoczął błyskotliwą karierę tak wojskową jak i polityczną, wstępując w 1918 roku w szeregi partii komunistycznej. Jego zaangażowanie polityczne sprawiło, że w latach 1918-1924 pełnił w Armii Czerwonej funkcje komisarza politycznego, przerzucany z jednej placówki na drugą, od Uralu aż po daleki wschód. Kształcił się początkowo na kursach dla podoficerów, a następnie w Akademii wojskowej im. Frunze. Po jej ukończeniu w 1934 roku powierzone mu są pierwsze stanowiska dowódcze : dowództwo dywizji, a następnie korpusu. Zimą 1937 roku walczy na froncie japońskim. W 1940 roku otrzymuje nominację na stopień generała-lejtnanta.

W chwili agresji Niemiec na ZSRR generał Koniew jest dowódcą 19 Armii. Na jej czele stawiać będzie heroiczny opór postępom armii niemieckiej w okolicach Rudni i Duchowszczyzny. W uznaniu zasług zostanie mianowany generałem-pułkownikiem. Od września 1941 roku stanie na czele Frontu Kalinińskiego. Uczestniczyć będzie w walkach pod Moskwą i przyczyni się do wyzwolenia Kalinina (obecnie Twer). Począwszy od sierpnia 1942 aż do lutego 1943 dowodzić będzie Frontem Zachodnim. Podczas bitwy na Łuku Kurskim stać będzie na czele Frontu Stepowego. W lipcu 1943 dwie z podległych mu armii będą walczyć w okolicach Prochorowki, a cały dowodzony przez niego front przejdzie do kontrofensywy w sierpniu 1943 w ramach operacji "Rumiancew". We współdziałaniu z Frontem Woroneskim i Południowo-Zachodnim przyczyni sie do wyzwolenia Biełgrodu i Charkowa.

Mianowany dowódcą 2 Frontu Ukraińskiego, generał Koniew, po bitwie o Dniepr i po wyzwoleniu prawobrzeżnej Ukrainy awansuje do stopnia generała armii i wkrótce odniesie jedno z najistotniejszych zwycięstw w swej karierze wojskowej, w bitwie o Korsuń. W końcu marca 1944 dowodzone prze niego oddziały dojdą do dawnej granicy z Polską na rzece Prut. Od tej pory- już w stopniu marszałka- Koniew będzie dowdodzić 1 Frontem Ukraińskim, na którego czele opanuje Lwów i Stanisławów. zmuszając tym samym do wycofania niemiecką Grupę Armii "Północna Ukraina". W styczniu 1945 w ramach operacji "Wisła-Odra" przekroczy Wisłę, Pilicę i Wartę. Dowodzony przez niego front, przez Wrocław dotrze aż do wrót Berlina, o który będzie walczył na lewym skrzydle trzech zaangażowanych w bitwie frontów. Jego ostatnia ofensywa w II wojnie światowej bedzie skierowna przeciw Grupie Armii "Centrum" w Czechosłowacji. 9 maja 1945 1 Front Ukraiński osiągnie Pragę.

Jego dalszą karierę znaczą najwyższe stanowiska wojskowe i państwowe piastowane aż do roku 1960- kiedy to na skutek konfliktu z Chruszczowem odsunięty zostanie na dalszy plan. Lecz nim do tego doszło, sprawował funkcję dowódcy wojsk lądowych ZSSR, inspektora generalnego Armii Radzieckiej o raz dowódcy sił Paktu Warszawskiego, będąc jednocześnie pierwszym zastępcą ministra obrony ZSSR. Dwukrotnie uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, odznaczony wieloma orderami radzieckimi i obcymi w tym francuską Legią Honorową. Jego prochy spoczęły w ścianie Kremla.